کد مطلب:42438 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

از سرگذشت قوم ثمود چه نكتهها و عبرتهايي ميگيريم؟

سرگذشت ثموديان بسان عاديان، داراي نكتهها و عبرتهاست كه در برخي با هم مشتركند. اينك بهطور اجمال به آنها اشاره ميكنيم:
1-امور مادي (مال و ثروت) در حالي كه وسيلة زندگي است، اگر از طريق صحيح رهبري نشود ماية فساد ميگردد. اين گروه بهخاطر امكانات مادي- باغها، كشتزارها، قصرها و خانههايي در دل كوه- كه داشتند، به جاي عبادت خدا، بتها را عبادت ميكردند و به جاي اصلاح، افساد مينمودند و پيامبر آنان پيوسته هشدار ميداد و ميگفت:« و لا تعثوا فيالأرض مفسدين». اعراف/74
2-مستكبران پيوسته نقش تحريك كننده داشته و افراد زير دست را از راه حق باز ميداشتند و آنان را بر ضد مصلحان ميشورانند؛ چنانكه ميفرمايد: « قال الملا الذين استكبروا من قومه للذين استضعفوا لمن امن مهم أتعلمون أن صالحاً مرسل من ربه». اعراف/75
3-يكي از شيوههاي مستكبران اين است كه با تحريك عواطف، مصلحان را از هدف خود باز دارند، چنانكه فرمود:« قالوا يا صالح قد كنت فينا مرجواً قبل هذا». هود/62
4-پيامبران الهي به اذن خدا پرده از حوادثي بر ميدارند كه در آينده تحقق ميپذيرد و اين نوع علم غيب اكتسابي، مانعي از حصر علم غيب به خدا نيست، چنانكه فرمود: «تمتعوا في داركم ثلاثهً أيام ذلك وعد غير مكذوب». هود/65.
5-مرگ پايان زندگي نيست؛ صالح پيامبر ثموديان، پس از هلاكت آنها، با ارواح آنان سخن گفت و قرآن سخن او را چنين نقل ميكند: « يا قوم لقد أبلغتكم رساله ربي و نصحت لكم و لكن لا تحبون الناصحين». اعراف/79.
كساني كه فكر ميكنند ارتباط ما با عالم برزخ قطع شد و يا براي مردگان حياتي قائل نيستند، از طريق اين آيه محكومند.
6-نعمتها و نقمتها، سعادتها و شقاوتها، هرچند از جانب خدا تقدير ميشوند، اما عمل نيز در اين مورد تأثير مستقيمي دارد؛ قرآن در مورد سرنوشت قوم ثمود ميفرمايد: «فدمدم عليهم ربهم بذنبهم فسواها * و لا يخاف عقباها». (شمس/14-15: ]خداوند آنها را بهخاطر گناهشان نابود كرد و عذاب، همة آنان را فرا گرفت و خدا از پيامد اين كار، از كسي واهمه ندارد[.
7-قدرت و توانايي الهي، نهايتپذير نيست و او در دل آتش ميتواند گروهي را زنده نگاه دارد و آسيبي به آنان نرسد، چنانكه مؤمنان را در صاعقة كشنده حفظ كرد و قرآن براي رساندن اين نكته پس از بيان نجات گروه با ايمان چنين ميفرمايد: «إن ربك هو القوي العزيز». هود/66.

---

منشور جاويد ج 11
آية الله جعفر سبحاني