کد مطلب:117160 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:322
سومین فضیلت قرآن از دیدگاه امام علی (ع) صداقت در كلام و راستی گفتار قرآن است، كه امام به آن اشاره فرموده و هرگز احتمال كذب در بیان قرآن نیست. و این فضیلت را نیز قرآن به اعتباری كه كلام حق تعالی می باشد داراست، چرا كه قرآن كتاب وحی الهی است و وحی از مصدر علم و كانون حكمت پروردگاری نشات می گیرد و آنچه كه از ناحیه ی ذات پروردگار صادر شود گمان كذب و خطا در آن محال است. دیگر اینكه گوینده ی كلام هنگامی گفتار خود را به پلیدی كذب می آلاید كه نیازمند و بیمناك باشد. دروغ در كلام گوینده برای رفع نیاز و جلب منفعت و دفع خطر و تحصیل آرامش دل است. قرآن كلام خداست و به همین جهت از آلودگی كذب به دور است، چرا كه گوینده ی این سخنان آفریدگار دانا و توانا و صمد است. او كه قدرت و توانائیش فوق همه ی قدرتهاست و همه ی كاینات نیازمند به او و او از هرچه ر اندیشه ی آدمی بگنجد بی نیاز است و منطق وحی گویا و شاهد این حقیقت است، آنجا كه می فرماید: [صفحه 61] یا ایها الناس انتم الفقراء الی الله و الله هو الغنی الحمید.[1]. گویندگان دروغگو، زبون افرادی هستند كه در پناه كذب و خیانت در گفتارشان، می كوشند تا ذلت و زبونی و ناتوانی خویش را جبران كنند. و یا با ردیف كردن كلمات و تركیب جملاتی سراسر كذب و خطا منافع و مصالحی را برای خود فراهم آورند. دنائت ذاتی و خباثت ضمیر و تاریكی دل و تباهی اندیشه، دروغگو را به بیان سخنان كذب وامی دارد و این همه كه بیان شد ظلمات و آلودگی است و در حوزه ی وجودی و حیات انسان نیازمند و ناتوان می گنجد. و از آستان قدس حضرت پروردگاری دور است، كه او خالق و آفریدگار و مظهر و مظهر نور و قداست و طهارت است. بنابراین هرگز در كلام باریتعالی تصور كذب هم نمی رود، چرا كه صمد و قدیر است. و به همین دلیل امام (ع) یكی از ویژگیها و فضیلتهای قرآن را صداقت در كلام و صحت در بیان ذكر فرموده است.
و المحدث الذی لا یكذب
صفحه 61.