کد مطلب:119186 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:164

الف- طوبی لمن ذكر المعاد و عمل للحساب و قنع بالكفاف و رضی عن الله.[1].

خوشا به حال كسی كه به یاد معاد باشد و برای روز حساب كار كند و به روزی خود قناعت نماید و از خدا راضی و خشنود باشد.

ب- مراره الدنیا حلاوه الاخره و حلاوه الدنیا مراره الاخره.[2].

تلخی دنیا، شیرینی آخرت و شیرینی دنیا، تلخی آخرت است.

ج- من تذكر بعد السفر استعد.[3].

هر كه دوری سفر آخرت را به یاد داشته باشد، (خود را) آماده می كند.

د- فتزودوا فی ایام الفناء لایام البقاء.[4].

در روزهای نابودشونده و فانی (دنیا)، برای روزهای باقی و جاودان (آخرت) توشه بردارید.

ه- فالجنه غایه السابقین و النار غایه المفرطین.[5].

پایان كار پیشروان به سوی خدا، بهشت است و پایان كار افراط كاران، آتش.

[صفحه 101]

صفحه 101.

1. كلمات قصار 41، ص 1108.
2. كلمات قصار 243، ص 1196.
3. كلمات قصار 272، ص 1222.
4. خطبه ی 156، ص 494.
5. خطبه ی 156، ص 494.