کد مطلب:149466 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
عاملها
گفتیم كه عامل تحریف به طور كلی دو قسم است: عامل عداوت و غرض، و دیگر عامل اسطوره سازی، اینجا باید عامل سومی هم اضافه كنیم، دوستی و تمایل. مثال عامل غرض، جعلها و تحریفهای مسیحیان درباره ی رسول اكرم و جعل و تحریفهای امویین درباره ی حضرت امیر است؛ و مثال عامل دوستی، همه ی اكاذیبی است كه افراد و اقوام برای نیاكان خود جعل می كنند. در مورد امام، او را اخلالگر و تفرقه انداز خواندند كه قبلا گذشت.
اما «اسطوره سازی» خود یك حس اصیل است در بشر كه قبلا اشاره كردیم. افسانه ی مجروح شدن پر جبرئیل در جنگ خیبر و همچنین افسانه ی دو نیم كامل شدن «مرحب» و نفهمیدن خودش. ایضا افسانه ی پرتاب كردن ابی الفضل هشتاد نفر را در صفین به هوا كه هشتادمین رفته بود بالا و هنوز اولی برنگشته بود، و پس از برگشتن یكی یكی را دو نیم كرد. همچنین است افسانه ی ششصد هزار كشته و هفتاد و دو ساعت بودن روز عاشورا.
عوامل سه گانه ی فوق در همه ی جهان بوده و هست.
اما عامل خصوصی: از طرف اولیاء دین پیشنهاد شده كه اقامه ی عزای حسین بن علی بشود و قبرش زیارت شود و او به عنوان یك فداكار بزرگ همیشه نامش زنده و پاینده باشد. این موضوع تدریجا سبب شد كه بعضی مرثیه خوانان حرفه ای پیدا شوند و كم كم مرثیه خوانی به صورت یك فن و هنر از یك طرف، و وسیله ی زندگانی از طرف دیگر در آید؛ از طرفی فكری پیدا شود كه چون گریاندن بر ابی عبدالله ثواب جزیل و اجر عظیم دارد پس به حكم «الغایات تبرر المبادی» (هدف، وسیله را مباح می كند) از هر وسیله ای می شود استفاده كرد.
اینجاست كه جعل و دروغ در نظر عده ای مشروع می شود.
به قول حاجی [نوری] اگر اینچنین است، پس چون ادخال سرور در دل مؤمن نیز مستحب است و هدف وسیله را مباح می كند، از غیبت و حتی از بوسه و زنا نیز
می توان استفاده كرد. اینجاست كه داستان روضه خوان سنگ پران كه قبلا گذشت به یاد می آید. و اینجاست كه باید آن خواب روضه خوانی كه دید گوشت بدن امام را با دندانهای خود می كند صادق دانست.
عجبا كه در پنج قرن پیش یك مرد بوقلمون صفت كه معلوم نیست شیعه است یا سنی به نام ملاحسین كاشفی [كتابی می نویسد به نام روضة الشهداء.] این مرد، واعظ است و چون اهل سبزوار و بیهق بوده و آنجا مركز تشیع بوده ذكر مصیبت هم می كرده است. این مرد تا توانسته ساخته و پرداخته و حتی اسمهایی در این كتاب هست از اصحاب و از مخالفین كه معلوم است مجعول است و ظاهرا از خود ساخته. بعد این كتاب چون فارسی بوده به دست مرثیه خوان ها می افتد و سند و مدرك آنها می شود كه این كتاب را از رو می خوانده اند و به همین مناسبت آنها را روضه خوان گفته اند، و این كتاب بعد بجای همه ی كتابهای درست، منبع و مأخذ روضه های دروغ شده است. این كتاب در اواخر قرن نهم یا اوایل قرن دهم نوشته شده است زیرا ملاحسین كاشفی در 910 وفات كرده است. بعد در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم كتاب دیگری كه صد چوب به سر آن كتاب زده به نام اسرار الشهادة نوشته و چاپ می شود و كار را می رساند به آنجا كه رسانده اند. البته كتابهایی از قبیل محرق القلوب نیز بی تأثیر نبوده اند.
تحریفهای لفظی از قبیل: داستان لیلی و علی اكبر، داستان عروسی قاسم، داستان آب آوردن حضرت ابی الفضل در كودكی برای امام حسین، آمدن زینب در حین احتضار به بالین ابا عبدالله علیه السلام، عبور اسرا در اربعین از كربلا، عدد مقتولین، هاشم بن عتبه با نیزه ی هجده ذرعی، روز عاشورا 72 ساعت بود، امام حسین با زی شاهان از مكه خارج شد، بی خبر بودن امام سجاد علیه السلام از وقایع، افسانه ی اسب آوردن زینب برای ابا عبدالله و بوسیدن گلوگاه آن حضرت، بیهوش شدن امام سجاد علیه السلام و امام صادق علیه السلام.
این تحریفها بعضی مربوط است به قبل از حادثه نظیر آب آوردن حضرت ابی الفضل در كودكی برای امام، بعضی مربوط است به بین راه مثل خروج امام از مكه با زی پادشاهان، بعضی مربوط است به روز عاشورا مثل داستان لیلی، عروسی قاسم، آمدن زینب در حین احتضار به بالین ابا عبدالله، اسب حاضر كردن زینب برای امام، افتادن سكینه روی سم اسب، بوسیدن زیر گلو، آمدن هاشم مرقال، آمدن زعفر جنی،
و عدد مقتولین؛ و بعضی مربوط است به بعد، مثل حادثه ی اربعین، بیهوش شدن امام سجاد، افتادن امام صادق در كفش كن.
اما «اسطوره سازی» خود یك حس اصیل است در بشر كه قبلا اشاره كردیم. افسانه ی مجروح شدن پر جبرئیل در جنگ خیبر و همچنین افسانه ی دو نیم كامل شدن «مرحب» و نفهمیدن خودش. ایضا افسانه ی پرتاب كردن ابی الفضل هشتاد نفر را در صفین به هوا كه هشتادمین رفته بود بالا و هنوز اولی برنگشته بود، و پس از برگشتن یكی یكی را دو نیم كرد. همچنین است افسانه ی ششصد هزار كشته و هفتاد و دو ساعت بودن روز عاشورا.
عوامل سه گانه ی فوق در همه ی جهان بوده و هست.
اما عامل خصوصی: از طرف اولیاء دین پیشنهاد شده كه اقامه ی عزای حسین بن علی بشود و قبرش زیارت شود و او به عنوان یك فداكار بزرگ همیشه نامش زنده و پاینده باشد. این موضوع تدریجا سبب شد كه بعضی مرثیه خوانان حرفه ای پیدا شوند و كم كم مرثیه خوانی به صورت یك فن و هنر از یك طرف، و وسیله ی زندگانی از طرف دیگر در آید؛ از طرفی فكری پیدا شود كه چون گریاندن بر ابی عبدالله ثواب جزیل و اجر عظیم دارد پس به حكم «الغایات تبرر المبادی» (هدف، وسیله را مباح می كند) از هر وسیله ای می شود استفاده كرد.
اینجاست كه جعل و دروغ در نظر عده ای مشروع می شود.
به قول حاجی [نوری] اگر اینچنین است، پس چون ادخال سرور در دل مؤمن نیز مستحب است و هدف وسیله را مباح می كند، از غیبت و حتی از بوسه و زنا نیز
می توان استفاده كرد. اینجاست كه داستان روضه خوان سنگ پران كه قبلا گذشت به یاد می آید. و اینجاست كه باید آن خواب روضه خوانی كه دید گوشت بدن امام را با دندانهای خود می كند صادق دانست.
عجبا كه در پنج قرن پیش یك مرد بوقلمون صفت كه معلوم نیست شیعه است یا سنی به نام ملاحسین كاشفی [كتابی می نویسد به نام روضة الشهداء.] این مرد، واعظ است و چون اهل سبزوار و بیهق بوده و آنجا مركز تشیع بوده ذكر مصیبت هم می كرده است. این مرد تا توانسته ساخته و پرداخته و حتی اسمهایی در این كتاب هست از اصحاب و از مخالفین كه معلوم است مجعول است و ظاهرا از خود ساخته. بعد این كتاب چون فارسی بوده به دست مرثیه خوان ها می افتد و سند و مدرك آنها می شود كه این كتاب را از رو می خوانده اند و به همین مناسبت آنها را روضه خوان گفته اند، و این كتاب بعد بجای همه ی كتابهای درست، منبع و مأخذ روضه های دروغ شده است. این كتاب در اواخر قرن نهم یا اوایل قرن دهم نوشته شده است زیرا ملاحسین كاشفی در 910 وفات كرده است. بعد در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم كتاب دیگری كه صد چوب به سر آن كتاب زده به نام اسرار الشهادة نوشته و چاپ می شود و كار را می رساند به آنجا كه رسانده اند. البته كتابهایی از قبیل محرق القلوب نیز بی تأثیر نبوده اند.
تحریفهای لفظی از قبیل: داستان لیلی و علی اكبر، داستان عروسی قاسم، داستان آب آوردن حضرت ابی الفضل در كودكی برای امام حسین، آمدن زینب در حین احتضار به بالین ابا عبدالله علیه السلام، عبور اسرا در اربعین از كربلا، عدد مقتولین، هاشم بن عتبه با نیزه ی هجده ذرعی، روز عاشورا 72 ساعت بود، امام حسین با زی شاهان از مكه خارج شد، بی خبر بودن امام سجاد علیه السلام از وقایع، افسانه ی اسب آوردن زینب برای ابا عبدالله و بوسیدن گلوگاه آن حضرت، بیهوش شدن امام سجاد علیه السلام و امام صادق علیه السلام.
این تحریفها بعضی مربوط است به قبل از حادثه نظیر آب آوردن حضرت ابی الفضل در كودكی برای امام، بعضی مربوط است به بین راه مثل خروج امام از مكه با زی پادشاهان، بعضی مربوط است به روز عاشورا مثل داستان لیلی، عروسی قاسم، آمدن زینب در حین احتضار به بالین ابا عبدالله، اسب حاضر كردن زینب برای امام، افتادن سكینه روی سم اسب، بوسیدن زیر گلو، آمدن هاشم مرقال، آمدن زعفر جنی،
و عدد مقتولین؛ و بعضی مربوط است به بعد، مثل حادثه ی اربعین، بیهوش شدن امام سجاد، افتادن امام صادق در كفش كن.