کد مطلب:162382 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
صنوبری
ابوبكر احمد بن محمد بن حسن بن مراد ضبی حلبی انطاكی معروف به صنوبری، به سال 334ه.ق.وفات یافت. او در حلب و دمشق سكونت داشته است. مضامین اشعارش وصف باغها و گلها و مدیح و مراثی اهل بیت علیهم السلام است.
1. یوم الحسین هر قت دمع
الارض بل دمع السماء
2. حیث الاسنة فی الجوا
شن كالكواكب فی السماء
3. من للمحنط بالترا
ب و للمغسل بالدماء [1] .
4. ما فی المنازل حاجة نقضیها
الا السلام و ادمع نذریها
5. أبكی المنازل و هی لا تدری الذی
بعث البكاء لكنت أستبكیها
6. صلوا علی بنت النبی محمد
بعد الصلاة علی النبی أبیها
7. وابكوا دماء لو تشاهد سفكها
فی كبرلاء لما ونت تبكیها
8. تلك الدماء لو أنها توقی اذا
كانت دماء العالمین تقیها
9. لو ان منها قطرة تفدی اذا
كنا بنا و بغیرنا نفدیها [2] .
1. روز شهادت امام حسین علیه السلام نه تنها اشك همه ی چیزهای روی زمین را درآورد، بلكه هر چه در آسمان نیز بود بر او گریه كرد.
2. هنگامی كه نیزه ها در داخل جوشنها فرو رفته اند، همانند شعاع نور ستارگان در آسمان،
3. چه كسی یاری می كند كه آن را كه به خاك حنوط شده و به خون غسل داده شده است؟
4. در این جایگاهها كاری ندارم مگر اینكه سلامی بگویم و اشكی فرو ریزم.
5. بر این جایگاهها می گریم در حالیكه خود این جاها هم علت گریه ام را نمی دانند. اگر درك می كردند آنها را هم به گریه می انداختم.
6. پس از صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله بر دخترش فاطمه (س) صلوات بفرستید.
7. و بر خونهایی گریه كنید كه اگر ریختن آنها را دیده بودید، هرگز از گریه باز نمی ایستادید.
8. اینها خونهایی بود كه اگر می شد از ریختن آنها جلوگیری كرد، شایسته بود كه خون همه ی جهانیان را فدای آنها كنند.
9. اگر می شد برای هر قطره ای از آن فدیه داد، ما و دیگران فدای آن می شدیم.
1. یوم الحسین هر قت دمع
الارض بل دمع السماء
2. حیث الاسنة فی الجوا
شن كالكواكب فی السماء
3. من للمحنط بالترا
ب و للمغسل بالدماء [1] .
4. ما فی المنازل حاجة نقضیها
الا السلام و ادمع نذریها
5. أبكی المنازل و هی لا تدری الذی
بعث البكاء لكنت أستبكیها
6. صلوا علی بنت النبی محمد
بعد الصلاة علی النبی أبیها
7. وابكوا دماء لو تشاهد سفكها
فی كبرلاء لما ونت تبكیها
8. تلك الدماء لو أنها توقی اذا
كانت دماء العالمین تقیها
9. لو ان منها قطرة تفدی اذا
كنا بنا و بغیرنا نفدیها [2] .
1. روز شهادت امام حسین علیه السلام نه تنها اشك همه ی چیزهای روی زمین را درآورد، بلكه هر چه در آسمان نیز بود بر او گریه كرد.
2. هنگامی كه نیزه ها در داخل جوشنها فرو رفته اند، همانند شعاع نور ستارگان در آسمان،
3. چه كسی یاری می كند كه آن را كه به خاك حنوط شده و به خون غسل داده شده است؟
4. در این جایگاهها كاری ندارم مگر اینكه سلامی بگویم و اشكی فرو ریزم.
5. بر این جایگاهها می گریم در حالیكه خود این جاها هم علت گریه ام را نمی دانند. اگر درك می كردند آنها را هم به گریه می انداختم.
6. پس از صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله بر دخترش فاطمه (س) صلوات بفرستید.
7. و بر خونهایی گریه كنید كه اگر ریختن آنها را دیده بودید، هرگز از گریه باز نمی ایستادید.
8. اینها خونهایی بود كه اگر می شد از ریختن آنها جلوگیری كرد، شایسته بود كه خون همه ی جهانیان را فدای آنها كنند.
9. اگر می شد برای هر قطره ای از آن فدیه داد، ما و دیگران فدای آن می شدیم.
[1] ادب الطف، ج 2،ص 19.
[2] همان، ص 20-21.