کد مطلب:162523 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:161
کمپانی
آیت الله محمد حسین غروی اصفهانی معروف به علامه ی كمپانی از بزرگترین مجتهدین عصر خود و دارای تألیفات گرانبهایی است. او مجتهد فیلسوف و شاعر و اهل تقوا و تهجد بود و به سال 1296 ه.ق. متولد شده و در سال 1361 ه.ق. در نجف اشرف درگذشت و همانجا به خاك سپرده شد. [1] .
نور حق در ظلمت شب رفت در خاك، ای دریغ
با دلی از خون لبالب رفت در خاك، ای دریغ
طلعت بیت الشرف را زهره ی تابنده بود
آن كان تابنده كوكب، رفت در خاك، ای دریغ
كعبه ی كروبیان و قبله ی روحانیان
مستجار دین و مذهب رفت در خاك، ای دریغ
لیلی حسن قدم به عقل اقدم همقدم
اولین محبوبه ی رب رفت در خاك، ای دریغ
حامل انوار و اسرار ولایت آن كه بود
جبرئیلش طفل مكتب، رفت در خاك، ای دریغ
آن كه بودی از محیط فیض وجودش كامیاب
هر بسیط و هر مركب، رفت در خاك، ای دریغ
مصباح نور، جلوه گر اندر تنور بود
یا در تنور، آیت «الله نور» [2] بود
گاهی به اوج نیزه، گهی در حضیض خاك
از غایت خفا و كمال ظهور بود
گاهی مدار دایره ی سوز و ساز شد
گاهی چو نقطه، مركز شور و نشور بود
چشمه ی خور در فلك چارمین
سوخت ز داغ دل ام البنین
آه دل پرده نشین حیا
برده دل از عیسی گردون نشین
دامنش از لخت جگر، لاله زار
خون دل و دیده روان ز آستین
زهره ز ساز غم او نوحه گر
مویه كنان، موی كنان، حور عبن
ناله و فریاد جهانسوز او
لرزه در افكند به عرش برین
نور حق در ظلمت شب رفت در خاك، ای دریغ
با دلی از خون لبالب رفت در خاك، ای دریغ
طلعت بیت الشرف را زهره ی تابنده بود
آن كان تابنده كوكب، رفت در خاك، ای دریغ
كعبه ی كروبیان و قبله ی روحانیان
مستجار دین و مذهب رفت در خاك، ای دریغ
لیلی حسن قدم به عقل اقدم همقدم
اولین محبوبه ی رب رفت در خاك، ای دریغ
حامل انوار و اسرار ولایت آن كه بود
جبرئیلش طفل مكتب، رفت در خاك، ای دریغ
آن كه بودی از محیط فیض وجودش كامیاب
هر بسیط و هر مركب، رفت در خاك، ای دریغ
مصباح نور، جلوه گر اندر تنور بود
یا در تنور، آیت «الله نور» [2] بود
گاهی به اوج نیزه، گهی در حضیض خاك
از غایت خفا و كمال ظهور بود
گاهی مدار دایره ی سوز و ساز شد
گاهی چو نقطه، مركز شور و نشور بود
چشمه ی خور در فلك چارمین
سوخت ز داغ دل ام البنین
آه دل پرده نشین حیا
برده دل از عیسی گردون نشین
دامنش از لخت جگر، لاله زار
خون دل و دیده روان ز آستین
زهره ز ساز غم او نوحه گر
مویه كنان، موی كنان، حور عبن
ناله و فریاد جهانسوز او
لرزه در افكند به عرش برین
[1] خلاصه از مقدمه ي ديوان.
[2] نور/35.