کد مطلب:163235 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
التقاء
در التقاء و برخورد، پاكسازی و آماده سازی هست، كه می فرمود، دو برادر آن جا كه برخورد می كنند مثل دو دست هستند كه یكدیگر را می شویند بدون برخورد، نه این پلیدی ها آشكار می شود، و نه شست و شو می گردد.
استاد والد می فرمود، در همین بازارچه ی نجارهای قم، دو نفر همسایه ی هفتاد ساله بودند كه با خوبی زندگی می كردند تا آن جا كه به سفر حج آن هم با مدت های طولانی موفق شدند، همان ها كه سال ها بدون مشكل با هم بودند، بر سر این كه چه كسی اول قلیان بكشد، درگیر شدند تا آن جا كه مصالحه بر این شد كه هر دو با هم، از دو طرف با دونی استفاده كنند.بی جهت نیست كه می فرمایند دوستان را در سفر و حضر و در عشق و غضب امتحان كنید.چون در این فضاهاست كه برخوردها شكل می گیرد و افراط و تفریطها و تجاوزها از حدود سر بر می دارد.
می بینیم آن ها كه در تنگی زندان با دوستی سر كردند، در وسعت نعمت چگونه به مسابقه و بكش بكش رسیدند.راستی كه برای احیای امر و حكومت معصوم علیه السلام باید از همین جا و از این پایه ها و اساس ها آماده شد و ضعف ها را
شناخت و اصلاح كرد.
آن وقت كه سنگینی چشم ها و گوش ها و تلخی و شیرینی برخوردها در میان هست، خودنمایی و تظاهرها و توقع ها و تحمل ها و محاسبه ها را درهم می ریزند و من اول و تو اول حتی در كشیدن قلیان، كار را به جدایی و یا نی بازی می كشاند.
همانطور كه گذشت در برخوردهای ماست كه نقدینه های ما مشخص می شود و امكانات و واقعیت های نقد تفاوت می یابد.
تفاوت زیارت و تزاور و تلاقی و التقاء باعث تفاوت آثار و پاداش ها می شود.زیارت و دیدار با تزاور و رفت و آمد مستمر و متقابل یك نتیجه و یك اثر ندارد و همین است كه در تزاور، زنده دلی و حیات قلبی و ذكر احادیث، احیای امر مطرح می شود.
همین طور در التقاء و برخورد با تلاقی و دستگیری متقابل، نتیجه ها متفاوت است.در برخوردها نهفته ها آشكار می شود و شست و شو می شود و در تلاقی و دستگیری همدستی و داد و ستد با خداوند سر می گیرد.
آنچه كه به علم و بینش و با ذكر و یادآوری، ریشه دوانیده بود، با زیارت و تزاور و التقاء و تلاقی، نقد می شود و محك می خورد و زمینه ی جمع های بزرگتر و برخوردهای گسترده تر فراهم می گردد.جمع ها و اجتماع هایی كه حاصل زیاد و بركات بیشتر و در نتیجه مكر شیطان و دسیسه ی مستمر او را به دنبال می آورد بهترین ها در این جمع ها مشخص می شوند كه شانه های مهربان و باركشی دارند و
با كرامت و بزرگواری، به تربیت و تكثیر همكار و همراه و تقویت ضعف ها و ناتوانی ها روی می آورند، كه حضرت زهرا علیها السلام می فرمود: «خیاركم الینكم مناكبه و اكرمهم لنسائهم».
تحمل در جمع و سركشی و یا باركشی در مجموعه های بزرگ می تواند از خودنمایی و تظاهر و یا از این تربیت و تكثیر و تقویت و تكریم ریشه بگیرد.
از همین جا به بحث چهارم و عامل دیگر احیای امر كه جمع و اجتماع است روی می آوریم.
استاد والد می فرمود، در همین بازارچه ی نجارهای قم، دو نفر همسایه ی هفتاد ساله بودند كه با خوبی زندگی می كردند تا آن جا كه به سفر حج آن هم با مدت های طولانی موفق شدند، همان ها كه سال ها بدون مشكل با هم بودند، بر سر این كه چه كسی اول قلیان بكشد، درگیر شدند تا آن جا كه مصالحه بر این شد كه هر دو با هم، از دو طرف با دونی استفاده كنند.بی جهت نیست كه می فرمایند دوستان را در سفر و حضر و در عشق و غضب امتحان كنید.چون در این فضاهاست كه برخوردها شكل می گیرد و افراط و تفریطها و تجاوزها از حدود سر بر می دارد.
می بینیم آن ها كه در تنگی زندان با دوستی سر كردند، در وسعت نعمت چگونه به مسابقه و بكش بكش رسیدند.راستی كه برای احیای امر و حكومت معصوم علیه السلام باید از همین جا و از این پایه ها و اساس ها آماده شد و ضعف ها را
شناخت و اصلاح كرد.
آن وقت كه سنگینی چشم ها و گوش ها و تلخی و شیرینی برخوردها در میان هست، خودنمایی و تظاهرها و توقع ها و تحمل ها و محاسبه ها را درهم می ریزند و من اول و تو اول حتی در كشیدن قلیان، كار را به جدایی و یا نی بازی می كشاند.
همانطور كه گذشت در برخوردهای ماست كه نقدینه های ما مشخص می شود و امكانات و واقعیت های نقد تفاوت می یابد.
تفاوت زیارت و تزاور و تلاقی و التقاء باعث تفاوت آثار و پاداش ها می شود.زیارت و دیدار با تزاور و رفت و آمد مستمر و متقابل یك نتیجه و یك اثر ندارد و همین است كه در تزاور، زنده دلی و حیات قلبی و ذكر احادیث، احیای امر مطرح می شود.
همین طور در التقاء و برخورد با تلاقی و دستگیری متقابل، نتیجه ها متفاوت است.در برخوردها نهفته ها آشكار می شود و شست و شو می شود و در تلاقی و دستگیری همدستی و داد و ستد با خداوند سر می گیرد.
آنچه كه به علم و بینش و با ذكر و یادآوری، ریشه دوانیده بود، با زیارت و تزاور و التقاء و تلاقی، نقد می شود و محك می خورد و زمینه ی جمع های بزرگتر و برخوردهای گسترده تر فراهم می گردد.جمع ها و اجتماع هایی كه حاصل زیاد و بركات بیشتر و در نتیجه مكر شیطان و دسیسه ی مستمر او را به دنبال می آورد بهترین ها در این جمع ها مشخص می شوند كه شانه های مهربان و باركشی دارند و
با كرامت و بزرگواری، به تربیت و تكثیر همكار و همراه و تقویت ضعف ها و ناتوانی ها روی می آورند، كه حضرت زهرا علیها السلام می فرمود: «خیاركم الینكم مناكبه و اكرمهم لنسائهم».
تحمل در جمع و سركشی و یا باركشی در مجموعه های بزرگ می تواند از خودنمایی و تظاهر و یا از این تربیت و تكثیر و تقویت و تكریم ریشه بگیرد.
از همین جا به بحث چهارم و عامل دیگر احیای امر كه جمع و اجتماع است روی می آوریم.