کد مطلب:172934
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:251
بصیرت
بصیرت چراغی هماره روشنگر و نجات بخش انسان از گمراهی هاست. بصیرت به انسان قدرت می دهد كه حتی در تنهایی و
غربت چون امت واحده از صراط مستقیم سر برنتابد و هیچ هراسی از بسیاری طرفداران باطل به دل راه ندهد. بصیرت روشن بینی و روشن دلی است. «بصر» چشم سر است و «بصیرت» چشم دل.
قرآن مجید درباره ی كافران و دنیا پرستان ظاهر بین می فرماید:
یعلمون ظاهرا من الحیوة الدنیا و هم عن الاخرة هم غافلون [1] .
تنها ظاهری از زندگی دنیا می بینند و از آخرت غافلند.
در این باره امام علی علیه السلام می فرماید:
من ابصر بصرته و من ابصر الیها اعمته [2] ؛
آن كس كه دنیا را وسیله ببیند ( و به آن دل نبندد ) این مایه ی بصیرت اوست و آن كس كه دنیا برایش هدف باشد، نابنیایش خواهد كرد.
خواص جامعه آنها هستند كه به فرمایش علی علیه السلام:
حملوا بصائرهم علی اسیافهم [3] .
آنان بصیرت ها و اندیشه های روشن خود را با شمشیرهای خود حمل می كنند.
اساسا در همه نبردهایی كه حق و باطل پنهان بود و كفر در پرده ی سالوس و ریا و تقدس پوشیده شده بود، اهل بصیرت با چشم دل و حق محوری راه صواب را از ناصواب تشخیص دادند و راه امام حق را برگزیدند. حق مداری ویژگی برجسته اهل بصیرت است، آنان این نور را از تقوا، زهد، توكل به خداوند و وارستگی از غیر او برمی گیرند.
[1] روم (30) آيه 7.
[2] نهج البلاغه، خطبه ي 82.
[3] نهج البلاغه، خطبه ي 150.