کد مطلب:172934 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:251

بصیرت
بصیرت چراغی هماره روشنگر و نجات بخش انسان از گمراهی هاست. بصیرت به انسان قدرت می دهد كه حتی در تنهایی و


غربت چون امت واحده از صراط مستقیم سر برنتابد و هیچ هراسی از بسیاری طرفداران باطل به دل راه ندهد. بصیرت روشن بینی و روشن دلی است. «بصر» چشم سر است و «بصیرت» چشم دل.

قرآن مجید درباره ی كافران و دنیا پرستان ظاهر بین می فرماید:

یعلمون ظاهرا من الحیوة الدنیا و هم عن الاخرة هم غافلون [1] .

تنها ظاهری از زندگی دنیا می بینند و از آخرت غافلند.

در این باره امام علی علیه السلام می فرماید:

من ابصر بصرته و من ابصر الیها اعمته [2] ؛

آن كس كه دنیا را وسیله ببیند ( و به آن دل نبندد ) این مایه ی بصیرت اوست و آن كس كه دنیا برایش هدف باشد، نابنیایش خواهد كرد.

خواص جامعه آنها هستند كه به فرمایش علی علیه السلام:

حملوا بصائرهم علی اسیافهم [3] .

آنان بصیرت ها و اندیشه های روشن خود را با شمشیرهای خود حمل می كنند.

اساسا در همه نبردهایی كه حق و باطل پنهان بود و كفر در پرده ی سالوس و ریا و تقدس پوشیده شده بود، اهل بصیرت با چشم دل و حق محوری راه صواب را از ناصواب تشخیص دادند و راه امام حق را برگزیدند. حق مداری ویژگی برجسته اهل بصیرت است، آنان این نور را از تقوا، زهد، توكل به خداوند و وارستگی از غیر او برمی گیرند.



[1] روم (30) آيه 7.

[2] نهج البلاغه، خطبه ي 82.

[3] نهج البلاغه، خطبه ي 150.