کد مطلب:173016 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
فداکاری
امام حسین علیه السلام نماد برجسته ی فداكاری در راه حفظ اسلام است. امام تلاش خود را برای حفظ اسلام در شرایطی انجام می داد كه حكومت جنایتكار بنی امیه در پوشش دفاع از دین، پایه های سلطنت ناخجسته ی خود را تقویت، و اسلام ناب محمدی را سست می كرد. تبلیغات دشمن به نحو گسترده ای چشمگیر بود و بر بسیاری از عوام مردم مؤثر افتاده بود و بیم آن می رفت كه اگر كار به همین ترتیب پیش برود، اثری از اسلام باقی نماند.
در چنین شرایطی، جرقه ای هشدار دهنده ضرورت داشت تا ذهن خواب آلود مردم بیدار شود و از خود بپرسند چرا امام حسین علیه السلام كشته شد؟ علی اصغر علیه السلام چرا به شهادت رسید؟ اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چرا به اسارت درآمدند؟ وجود چنین سؤالاتی می توانست در دراز مدت پایه های سلطنت امویان را متزلزل كند و سبب رو آوردن مردم به سوی خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گردد. این گونه بود كه امام حسین علیه السلام جان خود و یارانش را برای حفظ اسلام، تقدیم خدای بزرگ كرد و رنج های دیگر را هم پذیرا شد. با فداكاری و خون خود، اسلام و عدالت را نجات داد و دستگاه بنی امیه را محكوم كرد و پایه های آن را فروریخت.
هر چند عده ی جان نثاران و فداكاران نسبت به دشمن بسیار اندك بود، اما با پایداری و پایمردی، پیروز واقعی میدان نبرد بودند، آنها به امامشان اقتدا كردند و هرگز از شمار زیاد نیروی دشمن رعب و وحشتی به دل راه ندادند و تا پای جان ایستادند.
ألا انی زاحف بهذه الاسرة علی قلة العدد و خذلان الناصر؛ [1] .
آگاه باشید كه من با همین گروه اندك و با این كه یاران به من پشت كرده اند آماده ی جهاد هستم.
در چنین شرایطی، جرقه ای هشدار دهنده ضرورت داشت تا ذهن خواب آلود مردم بیدار شود و از خود بپرسند چرا امام حسین علیه السلام كشته شد؟ علی اصغر علیه السلام چرا به شهادت رسید؟ اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چرا به اسارت درآمدند؟ وجود چنین سؤالاتی می توانست در دراز مدت پایه های سلطنت امویان را متزلزل كند و سبب رو آوردن مردم به سوی خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گردد. این گونه بود كه امام حسین علیه السلام جان خود و یارانش را برای حفظ اسلام، تقدیم خدای بزرگ كرد و رنج های دیگر را هم پذیرا شد. با فداكاری و خون خود، اسلام و عدالت را نجات داد و دستگاه بنی امیه را محكوم كرد و پایه های آن را فروریخت.
هر چند عده ی جان نثاران و فداكاران نسبت به دشمن بسیار اندك بود، اما با پایداری و پایمردی، پیروز واقعی میدان نبرد بودند، آنها به امامشان اقتدا كردند و هرگز از شمار زیاد نیروی دشمن رعب و وحشتی به دل راه ندادند و تا پای جان ایستادند.
ألا انی زاحف بهذه الاسرة علی قلة العدد و خذلان الناصر؛ [1] .
آگاه باشید كه من با همین گروه اندك و با این كه یاران به من پشت كرده اند آماده ی جهاد هستم.
[1] اللهوف، ص 57.