کد مطلب:173017
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:185
استقامت
كسی كه یاران وفادارش از پیران پارسا تا جوانان پاك باخته، عموزادگان، خواهر زادگان، برادر زادگان، برادران و فرزندان، جوان و خردسال و شیرخواره، در برابر چشمانش با شمشیر و تیر و نیزه چاك چاك شوند و به خاك بیفتند و بر بالای سر آنها حاضر شود و خم به ابرو نیاورد و از سوی دیگر، دختران و خواهران و بانوان حرم را تشنه و داغدار و پریشان ببیند و بداند ساعتی بعد اسیر خواهند شد و باز همچون شیر بخروشد و رجز بخواند و بر دشمن بتازد و صف شكنی كند و آوای «الموت خیر من ركوب العار» سر دهد، كسی جز حسین بن علی علیهماالسلام نمی تواند باشد كه با قامتی استوار و روحی به ژرفای اقیانوس این همه را می بیند و همچنان پایداری می كند. او درس استقامت را از پدر بزرگوارش به گوش جان شنیده است:
والله لو تظاهرت العرب علی قتالی لما و لیت عنها؛ [1] .
به خدا سوگند، اگر تمام عرب پشت به پشت هم دهند تا با من بجنگند، از آنها روی برنمی گردانم.
واقعه ی كربلا و نهضت عاشورا در حقیقت، نماد صبر و استقامت و
تجلی ثبات و پایداری است. امام علیه السلام هنگامی كه فداكاری و ایستادگی یاران و اهل بیت خود را دید، به آنان فرمود:
شكیبایی پیشه سازید ای بزرگ زادگان، كه مرگ جز پلی كه شما را از سختی ها می گذراند و به بهشت پهناور و نعمت های دایمی می رساند نیست. [2] .
و سرانجام آنها به وعده ی الهی رسیدند كه:
ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكة ألا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنة التی كنتم توعدون؛ [3] .
به یقین، كسانی كه گفتند پروردگار ما خداوند یگانه است، سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل می شوند كه نترسید و غمگین مباشید و بشارت باد بر شما، آن بهشتی كه وعده داده شده اید.
[1] نهج البلاغه، نامه ي 45.
[2] نفس المهموم، ص 253.
[3] فصلت (41) آيه ي 30.