کد مطلب:173019 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:180
وفاداری
از دیگر اموری كه از شهید می آموزیم، وفاداری و صداقت و عمل به پیمان است. قرآن مجید وفای به عهد را به عنوان یك وظیفه از مردم خواسته است:
... و اوفوا بالعهد ان العهد كان عنه مسئولا؛
و به عهد خود وفا كنید كه از عهد و پیمان سؤال می شود.
شهید با استقامت و ثبات قدمش درس وفاداری و صداقت می دهد و مصداق بارز این آیه است:
من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا؛ [1] .
در میان مؤمنان مردانی هستند كه بر سر عهدی كه با خدا بستند صادقانه ایستادند، بعضی پیمان خود را به آخر بردند ( و در راه او شربت شهادت نوشیدند ) و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در پیمان خود
ندادند.
امام حسین علیه السلام در شب عاشورا در خطبه ای به یاران و اهل بیتش فرمود:
من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود و خاندانی نیكوتر و بهتر از خاندانم نمی شناسم. خدا به شما جزای خیر دهد. من از وجود چنین روزی آگاه بودم. بر شما تعهدی نیست، از تاریكی شب بهره گیرید و مرا با این گروه بگذارید كه آنان مرا می خواهند. [2] .
برادران و فرزندان برادر و پسران عبدالله بن جعفر در پاسخ امام علیه السلام گفتند: هرگز چنین مباد كه پس از تو بمانیم. خدا چنین چیزی را نیاورد. امام به فرزندان عقیل فرمود: «شما را شهادت مسلم بس است، من اجازه دادم كه بروید.» گفتند: سوگند به خدا نمی رویم، ما خود و اموال و خاندانمان را فدای تو خواهیم كرد. خدا زندگی پس از تو را زشت گرداند. مسلم بن عوسجه اسدی به پا خاست و گفت: آیا تو را تنها بگذاریم؟ در آن صورت، چه عذری در پیشگاه خدا داریم؟
... و اوفوا بالعهد ان العهد كان عنه مسئولا؛
و به عهد خود وفا كنید كه از عهد و پیمان سؤال می شود.
شهید با استقامت و ثبات قدمش درس وفاداری و صداقت می دهد و مصداق بارز این آیه است:
من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا؛ [1] .
در میان مؤمنان مردانی هستند كه بر سر عهدی كه با خدا بستند صادقانه ایستادند، بعضی پیمان خود را به آخر بردند ( و در راه او شربت شهادت نوشیدند ) و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در پیمان خود
ندادند.
امام حسین علیه السلام در شب عاشورا در خطبه ای به یاران و اهل بیتش فرمود:
من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود و خاندانی نیكوتر و بهتر از خاندانم نمی شناسم. خدا به شما جزای خیر دهد. من از وجود چنین روزی آگاه بودم. بر شما تعهدی نیست، از تاریكی شب بهره گیرید و مرا با این گروه بگذارید كه آنان مرا می خواهند. [2] .
برادران و فرزندان برادر و پسران عبدالله بن جعفر در پاسخ امام علیه السلام گفتند: هرگز چنین مباد كه پس از تو بمانیم. خدا چنین چیزی را نیاورد. امام به فرزندان عقیل فرمود: «شما را شهادت مسلم بس است، من اجازه دادم كه بروید.» گفتند: سوگند به خدا نمی رویم، ما خود و اموال و خاندانمان را فدای تو خواهیم كرد. خدا زندگی پس از تو را زشت گرداند. مسلم بن عوسجه اسدی به پا خاست و گفت: آیا تو را تنها بگذاریم؟ در آن صورت، چه عذری در پیشگاه خدا داریم؟
[1] احزاب (33) آيه ي 23.
[2] انصار الحسين، ص 9.