کد مطلب:173021 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:183

اخلاص
اخلاص، اكسیری است كه به اعمال انسان ارزش فوق العاده ای می بخشد. اخلاص از ایمان برمی خیزد و ملاك قبولی اعمال نزد خداست. عنصر اخلاص به نحو چشمگیری در نهضت كربلا به چشم


می خورد. روح اخلاص بر تك تك مجاهدان، به ویژه امام شهیدان حاكم است. اگر همه ی مصایب و سختی ها را تحمل كرد برای خدا بود. آن گاه كه صورت بر خاك گذاشت و نجوای بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله را سر داد، جز خدا را در نظر نداشت.

قهرمانان كربلا، انسان های مخلصی بودند كه تنها برای خدا كار می كردند، با این كه امام در شب عاشورا آنها را آزاد گذاشت و فرمود:

آگاه باشید، گمانم آن است روز سختی را با اینان در پیش دارم، شما را خبر می دهم كه از جانب من اجازه دارید و از این جا بروید... و در سیاهی شب پراكنده شوید و مرا با این قوم واگذارید. [1] .

افرادی چون سعید بن عبدالله حنفی با پاك باختگی و اخلاص گفتند:

به خدا قسم ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به هیچ وجه گرد تو را خالی نمی سازیم تا خدا بداند ما سفارش پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را درباره ی تو اجرا كردیم. به خدا سوگند، اگر بدانم در راهت كشته می شوم و سپس زنده می گردم و زنده زنده مرا می سوزانند و خاكسترم را بر باد می دهند و این كار را هفتاد بار تكرار می كنند، از تو روی بر نمی تابم. [2] .

كسی كه برای خدا كار می كند شكست ناپذیر است، بنابراین انسان باید در كارهایش هدفی جز خدای متعال نداشته باشد.


[1] امام حسين عليه السلام و حماسه ي كربلا، سيد محسن امين، ترجمه ي ناصر پاكپرور، ص 3.

[2] امام حسين عليه السلام و حماسه ي كربلا، سيد محسن امين، ص 238.