کد مطلب:173024
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:193
عزت
آن كه عزیز است، استوار و شكست ناپذیر، و آن كه ترس از رفتن و میل به ماندن ندارد، سربلند است. حسین علیه السلام كه آموزگار چنین عزتی است، همچون پدر، مرگ با عزت را زندگی می دید و زندگی با ذلت را عین مرگ می دانست.
فالموت فی حیاتكم مقهورین و الحیاة فی موتكم قاهرین؛ [1] .
زندگی ذلت بار، مردن و مرگ همراه با پیروزی و سربلندی، زندگی است.
مرگ جوانمردانه و با عزت همچون حیات و زندگی ذلت بار چون مرگ است. نهضت حسینی سرمشقی روشن است برای همه آنان كه درس عزت و سربلندی می جویند. آن حضرت در اوج حماسه ی خود، آن گاه كه وارد میدان رزم شد تا آن زمان كه به شهادت رسید، شعارش این بود:
الموت خیر من ركوب العار
و العار أولی من دخول النار [2] ؛
- مرگ از پذیرش ننگ بهتر، و ننگ از ورود در آتش سزاوارتر است.
حسین علیه السلام می آموزد كه در برابر غیر خدا عزیز و در پیشگاه الهی متواضع باشید. از این رو، مرگ را به تسلیم باطل شدن ترجیح می دهد و دشمنان را دعوت می كند تا در برابر حق تسلیم شوند و خود را از آتش برهانند.
حماسه ی حسینی، حماسه ی عزت مؤمنان است. سعادت حقیقتی در
عزت است. مؤمن ارجمند وقتی به حق عمل نمی شود دیدار پروردگارش را خواهان است و مرگ را جز خوشبختی، و زندگی با ستمكاران را مانند اباعبدالله الحسین علیه السلام، جز خواری، فرومایگی و بدبختی نمی بیند:
... فانی لا أری الموت الا سعادة و الحیاة مع الظالمین الا برما. [3] .
بدین ترتیب حسین علیه السلام راه و رسم خود را اعلام نمود تا همه آزادگان به او اقتدا كنند و جز در برابر خدا سر فرود نیاورند و زیر بار ذلت نروند:
هیهات منا الذلة؛
هیهات كه ما زیر بار ذلت برویم.
[1] نهج البلاغه، خطبه ي 51.
[2] مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 68.
[3] همان جا.