کد مطلب:173041 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:167
عجب
عجب، بزرگ شمردن كردار نیك در چشم انسان و شاد شدن به آن است. روی آوردن مردم به خواص موجب می شود كه تصویر وارونه ای از خود بیابند و تصور كنند كه از مردم ممتاز هستند و راه تكبر و غرور بپیمایند. اقبال مردم به ویژه اگر با تملق و چاپلوسی همراه باشد، شخصیت واقعی فرد را از او می گیرد؛ زیرا در آن صورت قوه ی واهمه فعال شده، فرد تصور وهمی از خود می سازد.
مولوی مصداق آشكار چنین آفتی را در فرعون نشان می دهد:
سجده خلق از زن و از طفل و مرد
زد دل فرعون را رنجور كرد
گفتن هر یك خداوند و ملك
آن چنان كردش ز وهمی منهتك
كه به دعوی الهی شد دلیر
اژدها گشت و نمی شد هیچ سیر [1] .
مولوی مصداق آشكار چنین آفتی را در فرعون نشان می دهد:
سجده خلق از زن و از طفل و مرد
زد دل فرعون را رنجور كرد
گفتن هر یك خداوند و ملك
آن چنان كردش ز وهمی منهتك
كه به دعوی الهی شد دلیر
اژدها گشت و نمی شد هیچ سیر [1] .
[1] مثنوي، دفتر سوم، بيت هاي 1557 - 1555.