کد مطلب:182664 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238
تربیت
همان گونه كه تیره و تبار زمینه ساز تربیت شایسته می باشد. مربیان شایسته نیز نقش مهم در تربیت كودكان به عهده دارند. به همین جهت فرزانگان پاك، هم به تبار خویش افتخار دارند و هم مربیان شایسته و لایق خویش را ستایش می نمایند؛ كه آنان پاك ترین ها در تبار و تربیت می باشند، كنتم نورا فی الاصلاب الشامخة و الارحام المطهرة. [1] .
[ صفحه 52]
امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد مربی فرزانه و شایسته خویش، رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، این گونه سخن می گوید: موقعیت و شأن والای من در پیشگاه رسول صلی الله علیه و آله و سلم این است كه مرا در دامن خویش می نهاد و بر سینه خویش می چسباند. و من در كنارش می آرمیدم، وی غذا را در دهان خویش می جوید آنگاه در دهان من می نهاد،... من همانند بچه شتری كه از مادرش جدا نمی شود از او جدا نمی شدم. هر روز پرچمی از كرامت انسانی برمی افراشت و مرا به الگوگیری از آن ترغیب می نمود، و یأمرنی بالاقتداء به [2] .
امام حسین علیه السلام در مورد مربیانی كه در دامن آنان پرورش یافته می فرماید: دامن های پاك ذلت و زبونی را بر ما روا نمی دارند، ابی الله ذلك و رسوله و جدور طابت و حجور طهرت [3] .
زندگی بانوی بزرگواری چون شهربانو شفاف نیست كه آیا بعد از زایمان زنده بود تا فرزند برومندش علی بن الحسین علیه السلام را به دامن گیرد و در تربیت فرزانه چون سیدالساجدین سهیم باشد، یا خیر؟ لیكن از جهت مربیان دیگر زندگی و تربیت علی بن الحسین علیه السلام شفاف و زلال است، كه در دامن كدامین مهترها تربیت یافته است. وی برهه ای از زندگی خویش را تا سال چهلم هجری از دانش و فرزانگی امیرالمؤمنین علیه السلام بهره می برد. و نیز در همین زمان تا سال پنجاه هجری از دامن پر بركت كریم اهل بیت (علیهم السلام) حسن مجتبی علیه السلام عموی بزرگوار خویش بهره ور است.
[ صفحه 53]
و این در حالی است فرزانه فرزانگان حسین بن علی علیه السلام سایه ی مهر پدری گسترده و فرزانه خود، علی بن الحسین علیه السلام را در آن نهاده است. و تمام دوران كودكی و نوجوانی و جوانی خویش را همراه و همراز پدرش حسین علیه السلام سپری می نماید. از پدر درس پاكی و پایندگی و آزادگی و آزادمردی و سترگی و پایداری می آموزد. از پدر كه برترین روی زمین و زمینیان و نیز ملكوتیان و سید و سالار بهشتیان است، آموزه ها می آموزد. دامن پر مهر پدری چون سالار شهیدان بر سید ساجدین مهر می گسترد و از هر جهت شأن و شؤون تربیتی آن را بر عهده می گیرد.
بدین صورت علی بن الحسین علیه السلام افزون بر شایستگی های خویش و افزون بر شایستگی های تبار شفاف و پاكش، از مربیان مهتر و برتر بهره ور است، كه خدای سبحان این گونه زمینه ها و فرصت ها برای تربیت فرزانگی كه توان بدوش كشیدن مسؤولیت بس بزرگ و سنگین رهبری جامعه را داشته باشند فراهم می سازد. این گونه زمینه هاست كه فرد شایسته ای چون زین العابدین علیه السلام را به جامعه انسانی ارزانی می نماید.
[ صفحه 52]
امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد مربی فرزانه و شایسته خویش، رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، این گونه سخن می گوید: موقعیت و شأن والای من در پیشگاه رسول صلی الله علیه و آله و سلم این است كه مرا در دامن خویش می نهاد و بر سینه خویش می چسباند. و من در كنارش می آرمیدم، وی غذا را در دهان خویش می جوید آنگاه در دهان من می نهاد،... من همانند بچه شتری كه از مادرش جدا نمی شود از او جدا نمی شدم. هر روز پرچمی از كرامت انسانی برمی افراشت و مرا به الگوگیری از آن ترغیب می نمود، و یأمرنی بالاقتداء به [2] .
امام حسین علیه السلام در مورد مربیانی كه در دامن آنان پرورش یافته می فرماید: دامن های پاك ذلت و زبونی را بر ما روا نمی دارند، ابی الله ذلك و رسوله و جدور طابت و حجور طهرت [3] .
زندگی بانوی بزرگواری چون شهربانو شفاف نیست كه آیا بعد از زایمان زنده بود تا فرزند برومندش علی بن الحسین علیه السلام را به دامن گیرد و در تربیت فرزانه چون سیدالساجدین سهیم باشد، یا خیر؟ لیكن از جهت مربیان دیگر زندگی و تربیت علی بن الحسین علیه السلام شفاف و زلال است، كه در دامن كدامین مهترها تربیت یافته است. وی برهه ای از زندگی خویش را تا سال چهلم هجری از دانش و فرزانگی امیرالمؤمنین علیه السلام بهره می برد. و نیز در همین زمان تا سال پنجاه هجری از دامن پر بركت كریم اهل بیت (علیهم السلام) حسن مجتبی علیه السلام عموی بزرگوار خویش بهره ور است.
[ صفحه 53]
و این در حالی است فرزانه فرزانگان حسین بن علی علیه السلام سایه ی مهر پدری گسترده و فرزانه خود، علی بن الحسین علیه السلام را در آن نهاده است. و تمام دوران كودكی و نوجوانی و جوانی خویش را همراه و همراز پدرش حسین علیه السلام سپری می نماید. از پدر درس پاكی و پایندگی و آزادگی و آزادمردی و سترگی و پایداری می آموزد. از پدر كه برترین روی زمین و زمینیان و نیز ملكوتیان و سید و سالار بهشتیان است، آموزه ها می آموزد. دامن پر مهر پدری چون سالار شهیدان بر سید ساجدین مهر می گسترد و از هر جهت شأن و شؤون تربیتی آن را بر عهده می گیرد.
بدین صورت علی بن الحسین علیه السلام افزون بر شایستگی های خویش و افزون بر شایستگی های تبار شفاف و پاكش، از مربیان مهتر و برتر بهره ور است، كه خدای سبحان این گونه زمینه ها و فرصت ها برای تربیت فرزانگی كه توان بدوش كشیدن مسؤولیت بس بزرگ و سنگین رهبری جامعه را داشته باشند فراهم می سازد. این گونه زمینه هاست كه فرد شایسته ای چون زین العابدین علیه السلام را به جامعه انسانی ارزانی می نماید.
[1] زيارت وارث.
[2] نهج البلاغه، خ 192 (قاصعه)، ص 222.
[3] مقتل خوارزمي، ج 2، ص 10.