کد مطلب:188423 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273

پیشگفتار
السلام علیك یا باقر علم النبی

و جعلنا هم ائمة یهدون بامرنا [1] .

خدای تبارك و تعالی فرمود: ما امامان معصوم را پیشوای مردم قرار دادیم تا مردم را هدایت و رهبریت نمایند گرچه دوران امام حسن (علیه السلام) و حضرت امام حسین (علیه السلام) تاریك ترین از نظر اختناق و خود سرانه و خود كامه بنی امیه بوده است كه اختناق و ریاكاری و جهل و نادانی به حد اعلای خود رسیده بود همانطور كه از فرمایشات حضرت امیر (علیه السلام) در اواخر عمر شریف خود مشهور است آنجا كه فرمود:

انكم فی زمان اقائل فیة بالحق قلیل و لسان عن الصدق كلیل.

یعنی حضرت امام حسن (علیه السلام) و حضرت امام حسین (علیه السلام) در زمانی قرار گرفته بوده اند كه گوینده حق در این زمان كم بوده است و با زبان از بیان گفتار حق خسته و نارسا و ناگویاست كسی كه از حق دفاع كند خوار و ناتوانست مردم در زمان حكومت بنی امیه بت پرست و شارب خمر كه با سگ و بوزینه و شراب شكار و زشتی سروكار داشته مواجه گردیدند.

جوانان آنها بداخلاق و پیران آنها گناهكار عالمان آن روزگار مثل ابوهریره و كعب الحبار یهودی زاده كه كوچكان بر بزرگان ارزشی ننهاده و آنان را محترم نمی شمارند و اغنیاء و ثروتمندان به امور فقراء تكفل و رسیدگی نمی نمایند.



[ صفحه 11]



بالاخره از این دو امام با آنكه علاوه بر طول مدت حیات و زندگی پربركت این دو امام همام طبعا باید هزاران حدیث و روایت و خطب و موعظه و تفسیر قرآن در دست باشد و حال آنكه بیش از چند حدیث معدود و انگشت شمار و تفسیر نرسیده.


[1] سوره ي انبيا 1 ي 72.