کد مطلب:188946 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:213
بهداشت
دین آسمانی بر اساس فطرت و پاكی ها نهاد شده است. اساس باورهای دینی را فطرت انسان ها شكل می دهد، فاقم وجهك للدین حنیفا فطرت الله التی فطر الناس علیها. [1] «روی كرد خود را به سوی دینی مستقیم و بدون كژراهگی كه بر اساس فطرت پایه نهاده شده و خدای سبحان مردم را بر بنیان آن آفریده است، متوجه ساز».
[ صفحه 98]
انسان به لحاظ فطرت، خواهان پاكی در باور و اخلاق و رفتار و غذا و لباس، بدن و جان خویش است. انسان هیچ گونه آلایندگی بر هیچ یك از شؤون خویش را نمی پسندد. گناه را كه آلایندگی جان است بر جان نمی پسندد؛ نیز آلودگی های شؤون زندگی، محل زندگی، لباس زندگی، طعام و غذا و بدن و هر چیزی كه با آن در ارتباط است، مانند مسكن و مركب و... بر خویش روا نمی دارد. بر همین اساس دین فطری، آن چیزی كه پاك و تمیز است؛ بر انسان مجاز شمرده است. آن چیزی كه باعث آلودگی در هر محور از محورهای زندگی فیزیكی و معنوی انسان شود، بر انسان روا نمی داند، یحل لهم الطیبات و یحرم علیهم الخبائث. [2] حلال خدا بر اساس حكمت پاكی و مصلحت پایه نهاده شده است. حرام خدا نیز بر اساس آلودگی و فساد بنیان نهاده شده است.
آنچه انسان در زندگی نیازمند است باید از نوع حلال و پاك فراهم كند. اگر از نوع حرام فراهم ساخت باعث آلودگی جسمی و جانی وی می گردد. بدین خاطر پیروان دین باید از هر گونه آلایندگی در فرایند زندگی خویش پرهیز كنند. باید تلاش كنند تا هیچ گاه مال حرام به زندگی آنان راه پیدا نكند. باید سعی نمایند كه از هر نوع غذا و مسكن و مركب و سایر امكانات آلوده و حرام برحذر باشند.
آلایندگی ها را به سه قسم می توان تقسیم نمود: حرام ها، ناپاكی ها و نجس ها. سایر آلودگی های غیربهداشتی آموزه های وحی در هر سه محور به پیروان خویش می آموزند كه از آلایاندگی به دور باشند.
زندگی امام معصوم علیه السلام منزه از حرام و بدور از هر آلودگی در هر سه
[ صفحه 99]
بخش می باشد. زندگی آنها پاك ترین زندگی است. افزون بر حلال و پاك بودن زندگی، طعام و لباس آنان از لحاظ سوم نیز، كاملا بهداشتی بدور از هر نوع آلودگی ها می باشد.
ابوخالد كابلی می گوید، مهمان باقر العلوم علیه السلام شدیم. حضرت با لذیذترین و تمیزترین طعام كه تا آن روز به خاطر نداشتم مرا پذیرایی نمود، دخلت علی ابی جعفر علیه السلام فدعا بالغداء فاكلت معه طعاما ما أكلت طعاما قط انظف منه و لا اطیب. [3] طعام و غذای آنان نیز پاك و حلال و بهداشتی و نمونه است.
نمونه دیگر این رفتار از امام صادق علیه السلام است. ابوحمزه می گوید عده ای در نزد امام صادق علیه السلام بودیم كه ما را به خوردن غذا فرا خواند. غذایی به آن لذیذی و تمیزی به خاطر نداشتیم، ما لنا عهد بمثله لذاذة و طیبا. [4] این نیز آموزه دیگری است كه زندگی پاك و تمیز امامان بر همگان می آموزد. انسان باید در لباس، غذا، مسكن، مركب، سر و وضع بدنی هماره پاك، مرتب و به دور از هر آلودگی باشد.
[ صفحه 98]
انسان به لحاظ فطرت، خواهان پاكی در باور و اخلاق و رفتار و غذا و لباس، بدن و جان خویش است. انسان هیچ گونه آلایندگی بر هیچ یك از شؤون خویش را نمی پسندد. گناه را كه آلایندگی جان است بر جان نمی پسندد؛ نیز آلودگی های شؤون زندگی، محل زندگی، لباس زندگی، طعام و غذا و بدن و هر چیزی كه با آن در ارتباط است، مانند مسكن و مركب و... بر خویش روا نمی دارد. بر همین اساس دین فطری، آن چیزی كه پاك و تمیز است؛ بر انسان مجاز شمرده است. آن چیزی كه باعث آلودگی در هر محور از محورهای زندگی فیزیكی و معنوی انسان شود، بر انسان روا نمی داند، یحل لهم الطیبات و یحرم علیهم الخبائث. [2] حلال خدا بر اساس حكمت پاكی و مصلحت پایه نهاده شده است. حرام خدا نیز بر اساس آلودگی و فساد بنیان نهاده شده است.
آنچه انسان در زندگی نیازمند است باید از نوع حلال و پاك فراهم كند. اگر از نوع حرام فراهم ساخت باعث آلودگی جسمی و جانی وی می گردد. بدین خاطر پیروان دین باید از هر گونه آلایندگی در فرایند زندگی خویش پرهیز كنند. باید تلاش كنند تا هیچ گاه مال حرام به زندگی آنان راه پیدا نكند. باید سعی نمایند كه از هر نوع غذا و مسكن و مركب و سایر امكانات آلوده و حرام برحذر باشند.
آلایندگی ها را به سه قسم می توان تقسیم نمود: حرام ها، ناپاكی ها و نجس ها. سایر آلودگی های غیربهداشتی آموزه های وحی در هر سه محور به پیروان خویش می آموزند كه از آلایاندگی به دور باشند.
زندگی امام معصوم علیه السلام منزه از حرام و بدور از هر آلودگی در هر سه
[ صفحه 99]
بخش می باشد. زندگی آنها پاك ترین زندگی است. افزون بر حلال و پاك بودن زندگی، طعام و لباس آنان از لحاظ سوم نیز، كاملا بهداشتی بدور از هر نوع آلودگی ها می باشد.
ابوخالد كابلی می گوید، مهمان باقر العلوم علیه السلام شدیم. حضرت با لذیذترین و تمیزترین طعام كه تا آن روز به خاطر نداشتم مرا پذیرایی نمود، دخلت علی ابی جعفر علیه السلام فدعا بالغداء فاكلت معه طعاما ما أكلت طعاما قط انظف منه و لا اطیب. [3] طعام و غذای آنان نیز پاك و حلال و بهداشتی و نمونه است.
نمونه دیگر این رفتار از امام صادق علیه السلام است. ابوحمزه می گوید عده ای در نزد امام صادق علیه السلام بودیم كه ما را به خوردن غذا فرا خواند. غذایی به آن لذیذی و تمیزی به خاطر نداشتیم، ما لنا عهد بمثله لذاذة و طیبا. [4] این نیز آموزه دیگری است كه زندگی پاك و تمیز امامان بر همگان می آموزد. انسان باید در لباس، غذا، مسكن، مركب، سر و وضع بدنی هماره پاك، مرتب و به دور از هر آلودگی باشد.
[1] روم، 30.
[2] اعراف، 157.
[3] فروع كافي، ج 6، ص 280.
[4] همان.