کد مطلب:231317 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:318
توضیح
ثلث آخر شب و همچنین شب جمعه: بهترین أوقات فراغت و خلوت برای مناجات و عبادت و ذكر و توجه به پروردگار متعال است. و اگر كسی از كسب ارتباط و عرض عبودیت و إظهار نیاز و ضعف و فقر خود، در این اوقات مسامحه كرده، و محروم گردید: قهرا از خیرات و بركات بسیاری در جهت مادی و معنوی باز مانده است. و برای این أوقات خصوصیات زیادی در كتب حدیث ذكر شده است.
و أما نداء: ندای ملائكه با صوت و ألفاظ ظاهری و مادی نیست كه متوقع
[ صفحه 110]
باشیم كه آنرا با قوه سامعه ظاهری خود درك كنیم.
آواز ملائكه و حركات و كلمات آنان از سنخ عالم ملكوت است، و تا انسان حالت ملكوتی پیدا نكرده، یعنی از علائق مادی دنیوی نگذشته، و روح خود را تصفیه و تزكیه و تقویت ننموده است: نمیتواند با جهان ماورای ماده مرتبط گردد.
پس عالم ملائكه ( عالم ملكوت ) ما فوق اینعالم و محیط بر آن است، و خصوصیات و امتیازات آنعالم برای أفراد مادی بكلی پوشیده است، نه چشم بدنی از ملكوت چیزی می بیند، و نه گوش ظاهری چیزی از صداهای آنعالم میشنود، و حتی ممكن است بكلی آنها را إنكار كند.
ولی أشخاصیكه در أثر سلوك روحانی و تحصیل نورانیت باطن و مرتبط شدن با ماورای عالم محسوس، چشم قلب و بینایی باطن و دید روحانی پیدا كرده اند: این صداها را میشنوند.
و حدأقل آنكه در شب جمعه یا در ثلث آخر شب: در باطن خود جذبه روحانی و حال توجه و ارتباطی پیدا كرده، و با گوش قلب آثار آن نداها را در وجود خود إحساس مینمایند.
خداوند درباره حضرت مریم و حضرت زكریا و حضرت ابراهیم و دیگران میفرماید: فنادته الملائكة و هو قائم ... و إذ قالت الملائكة یا مریم إن الله اصطفیك 42:3، و لقد جاءت رسلنا إبراهیم بالبشری. و باز میفرماید: إن الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكة 30:41، تنزل الملائكة و الروح فیها - 4:97، ینزل الملائكة بالروح من أمره علی من یشاء من عباده - 2:16.
[ صفحه 111]
و أما نداء: ندای ملائكه با صوت و ألفاظ ظاهری و مادی نیست كه متوقع
[ صفحه 110]
باشیم كه آنرا با قوه سامعه ظاهری خود درك كنیم.
آواز ملائكه و حركات و كلمات آنان از سنخ عالم ملكوت است، و تا انسان حالت ملكوتی پیدا نكرده، یعنی از علائق مادی دنیوی نگذشته، و روح خود را تصفیه و تزكیه و تقویت ننموده است: نمیتواند با جهان ماورای ماده مرتبط گردد.
پس عالم ملائكه ( عالم ملكوت ) ما فوق اینعالم و محیط بر آن است، و خصوصیات و امتیازات آنعالم برای أفراد مادی بكلی پوشیده است، نه چشم بدنی از ملكوت چیزی می بیند، و نه گوش ظاهری چیزی از صداهای آنعالم میشنود، و حتی ممكن است بكلی آنها را إنكار كند.
ولی أشخاصیكه در أثر سلوك روحانی و تحصیل نورانیت باطن و مرتبط شدن با ماورای عالم محسوس، چشم قلب و بینایی باطن و دید روحانی پیدا كرده اند: این صداها را میشنوند.
و حدأقل آنكه در شب جمعه یا در ثلث آخر شب: در باطن خود جذبه روحانی و حال توجه و ارتباطی پیدا كرده، و با گوش قلب آثار آن نداها را در وجود خود إحساس مینمایند.
خداوند درباره حضرت مریم و حضرت زكریا و حضرت ابراهیم و دیگران میفرماید: فنادته الملائكة و هو قائم ... و إذ قالت الملائكة یا مریم إن الله اصطفیك 42:3، و لقد جاءت رسلنا إبراهیم بالبشری. و باز میفرماید: إن الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكة 30:41، تنزل الملائكة و الروح فیها - 4:97، ینزل الملائكة بالروح من أمره علی من یشاء من عباده - 2:16.
[ صفحه 111]