کد مطلب:231321 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:295
توضیح
ایمان: از ماده امن و بمعنی أمن دادن است.
[ صفحه 122]
حقیقت ایمان كه بدست آوردن أمن و سكون نفس و رفع اضطراب و وحشت است: در صورتی حاصل میشود كه انسان بزبان و قلب موافقت كرده، و سپس باقتضای معرفت قلبی خود اعمال و تكالیف و وظائف خارجی خود را انجام بدهد، و اگر نه: آنطوریكه باید نفس خود را مطمئن و آرام نكرده، و امن خاطر و سكون نفس حاصل نخواهد شد.
خداوند متعال میفرماید: قالت الأعراب آمنا قل لم تؤمنوا و لكن قولوا أسلمنا و لما یدخل الایمان فی قلوبكم... إنما المؤمنون الذین آمنو بالله و رسوله ثم لم یرتابوا و جاهدوا باموالهم و انفسهم فی سبیل الله اولئك هم الصادقون - 15:49، لا یحزنك الذین یسارعون فی الكفر من الذین قالوا آمنا بافواههم و لم تؤمن قلوبهم - 41:5- آری این سه مرحله در مقام صدق و راست بودن و حقیقت داشتن ملازم همدیگرند، قول اگر صدق و راست باشد كاشف از ضمیر و عقیده باطنی میشود، و اگر عقیده صادق و حقیقت دار باشد: از عمل جدا شدنی نیست، زیرا اعتقاد باطنی در مرتبه قول و عمل ظهور پیدا كرده، و تخالف در میان آنها علامت كذب و خلاف حقیقت خواهد بود.
پس قائل شدن باینكه، ایمان امر قلبی است ، و مربوط بعمل زبان و جوارح نباشد: اشتباه بزرگیست، و ممكن است اینمعنی در بعضی از قسمتهای علوم، اصطلاح مخصوصی باشد، عبارتست از امن دادن و ایجاد سكون و طمأنینه كردن، و اینمعنی هرگز با نیت قلبی تنها حاصل نشده، و واقعیت پیدا كردن آن متوقف میشود به تحقق سه قسمتی كه ذكر شده است.
[ صفحه 123]
و خلط كردن معانی عرفی و اصطلاحی بمعانی حقیقی لغوی مخصوصا در قرآن مجید و احادیث شریفه، بسیار واقع شده و موجب انحراف از حقائق و معارف و احكام الهی میشود.
[ صفحه 124]
[ صفحه 122]
حقیقت ایمان كه بدست آوردن أمن و سكون نفس و رفع اضطراب و وحشت است: در صورتی حاصل میشود كه انسان بزبان و قلب موافقت كرده، و سپس باقتضای معرفت قلبی خود اعمال و تكالیف و وظائف خارجی خود را انجام بدهد، و اگر نه: آنطوریكه باید نفس خود را مطمئن و آرام نكرده، و امن خاطر و سكون نفس حاصل نخواهد شد.
خداوند متعال میفرماید: قالت الأعراب آمنا قل لم تؤمنوا و لكن قولوا أسلمنا و لما یدخل الایمان فی قلوبكم... إنما المؤمنون الذین آمنو بالله و رسوله ثم لم یرتابوا و جاهدوا باموالهم و انفسهم فی سبیل الله اولئك هم الصادقون - 15:49، لا یحزنك الذین یسارعون فی الكفر من الذین قالوا آمنا بافواههم و لم تؤمن قلوبهم - 41:5- آری این سه مرحله در مقام صدق و راست بودن و حقیقت داشتن ملازم همدیگرند، قول اگر صدق و راست باشد كاشف از ضمیر و عقیده باطنی میشود، و اگر عقیده صادق و حقیقت دار باشد: از عمل جدا شدنی نیست، زیرا اعتقاد باطنی در مرتبه قول و عمل ظهور پیدا كرده، و تخالف در میان آنها علامت كذب و خلاف حقیقت خواهد بود.
پس قائل شدن باینكه، ایمان امر قلبی است ، و مربوط بعمل زبان و جوارح نباشد: اشتباه بزرگیست، و ممكن است اینمعنی در بعضی از قسمتهای علوم، اصطلاح مخصوصی باشد، عبارتست از امن دادن و ایجاد سكون و طمأنینه كردن، و اینمعنی هرگز با نیت قلبی تنها حاصل نشده، و واقعیت پیدا كردن آن متوقف میشود به تحقق سه قسمتی كه ذكر شده است.
[ صفحه 123]
و خلط كردن معانی عرفی و اصطلاحی بمعانی حقیقی لغوی مخصوصا در قرآن مجید و احادیث شریفه، بسیار واقع شده و موجب انحراف از حقائق و معارف و احكام الهی میشود.
[ صفحه 124]