کد مطلب:231343 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:199
ترجمه
عبدالسلام هروی روایت میكند از امام علیه السلام، و او از پدر بزرگوارش امام موسی بن جعفر، و او از پدرش، تا برسند بحضرت رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) و او فرمود: خداوند متعال خلق نكرده است مخلوقی را كه افضل و برتر و گرامیتر نزد او از من
[ صفحه 28]
باشد ! امیرالمؤمنین عرض كرد: آیا تو افضل هستی یا جبرئیل ؟ فرمود: یا علی پروردگار متعال فضیلت داده است انبیاء مرسلین را بر ملائكه مقربین خود، و فضیلت داده است مرا بجمع انبیاء و مرسلین، و بعد از من فضیلت و برتری با تو و با فرزندان تو ائمه علیهم السلام خواهد بود. و ملائكه خدمتگزاران ما و خادمین شیعیان ما باشند ... و اگر ما نبودیم هرگز خداوند متعال آدم و حواء و بهشت و دوزخ و آسمان و زمین را خلق نمیفرمود. و چگونه ما نمیباشیم افضل از ملائكه، در حالتیكه ما سبقت گرفتیم بآنان در راه معرفت پروردگار متعال و تنزیه و تسبیح و تهلیل و تقدیس او ! زیرا نخستین چیزیكه پروردگار متعال آنرا آفریده است: ارواح ما بوده است كه آنها را بتوحید و تمجید خود گویا كرد.
سپس ملائكه را آفرید، و چون آنان ارواح ما را نور واحد مشاهده نمودند: امر ما را بزرگ و عظیم شمردند. در اینحال ما شروع بتسبیح كردیم، تا بملائكه بفهمانیم كه ما مخلوق بوده، و خداوند متعال از صفات ما منزه باشد، پس ملائكه به پیروی از ما شروع به تسبیح پروردگار كرده، و او را از صفات ما تنزیه نمودند. و در این وقت كه عظمت مقام ما مشهود گشت: شروع بتهلیل و ذكر لااله الاالله - كردیم، تا ملائكه بفهمند كه ما بندگان او هستیم، و نیستیم از آلهه ای كه در مرتبه او یا در مرتبه پائینتر او معبود باشیم.
پس آنان نیز شروع بتهلیل كردند. و چون توجه به بزرگی محل ما نمودند: ما تكبیر گفتیم، تا ملائكه بدانند كه
[ صفحه 29]
بزرگی محل بكسی عطا و داده نمیشود مگر بدست او و از او .
و چون مشاهده كردند آنچه را كه خداوند متعال برای ما از عزت و قوت قرار داه است، گفتیم - لا حول و لا قوة الا بالله - تا بدانند ملائكه كه حول و قوتی نباشد مگر بسبب خداوند متعال...
و پس از این خداوند متعال آدم را آفریده، و ما را در صلب او قرار داده، و ملائكه را امر فرمود كه: او را بعنوان تعظیم و تكریم ما سجده كنند ! و البته سجده آنان خدا را بعنوان عبودیت بود، و برای آدم بخاطر اكرام و اطاعت بود كه ما در صلب او بودیم. در اینصورت چگونه ما افضل از ملائكه نمیشویم و آنان همگی برای آدم سجده كردند ... و چون در معراج بمقامی رسیدیم، جبرئیل گفت تقدم پیدا كن ! گفتم آیا من بر تو مقدم باشم ؟ گفت آری، خداوند متعال برتری داده است انبیاء خود را بهمه ملائكه، و تو را مخصوصا فضیلت بیشتری داده است ... پس چون با او رسیدیم به حجابهای نوری: جبرئیل گفت: شما برو ! و او توقف نمود. گفتم آیا در اینموقع از من جدا میشوی !
گفت: منتهای حد من كه خدا قرار داده است، تا اینجا باشد، و اگر از این مقام تجاوز كنم: هر آینه بالهای من میسوزد، و من نمیتوانم از حدودیكه دارم تجاوز كنم ... پس بالا رفتم.
و عرض كردم پروردگارا اوصیای من كیستند ؟ خطاب رسید كه خلفای تو اسامی آنان نوشته شده است بر پایه عرش ... پس دوازده نور دیدم، و در هر نور سطری سبز بود، و در آن سطر نامی از اوصیای من بود كه اول آنها علی بن
[ صفحه 30]
ابی طالب، و آخر آنها مهدی امت بود ... تا آخر حدیث.
[ صفحه 28]
باشد ! امیرالمؤمنین عرض كرد: آیا تو افضل هستی یا جبرئیل ؟ فرمود: یا علی پروردگار متعال فضیلت داده است انبیاء مرسلین را بر ملائكه مقربین خود، و فضیلت داده است مرا بجمع انبیاء و مرسلین، و بعد از من فضیلت و برتری با تو و با فرزندان تو ائمه علیهم السلام خواهد بود. و ملائكه خدمتگزاران ما و خادمین شیعیان ما باشند ... و اگر ما نبودیم هرگز خداوند متعال آدم و حواء و بهشت و دوزخ و آسمان و زمین را خلق نمیفرمود. و چگونه ما نمیباشیم افضل از ملائكه، در حالتیكه ما سبقت گرفتیم بآنان در راه معرفت پروردگار متعال و تنزیه و تسبیح و تهلیل و تقدیس او ! زیرا نخستین چیزیكه پروردگار متعال آنرا آفریده است: ارواح ما بوده است كه آنها را بتوحید و تمجید خود گویا كرد.
سپس ملائكه را آفرید، و چون آنان ارواح ما را نور واحد مشاهده نمودند: امر ما را بزرگ و عظیم شمردند. در اینحال ما شروع بتسبیح كردیم، تا بملائكه بفهمانیم كه ما مخلوق بوده، و خداوند متعال از صفات ما منزه باشد، پس ملائكه به پیروی از ما شروع به تسبیح پروردگار كرده، و او را از صفات ما تنزیه نمودند. و در این وقت كه عظمت مقام ما مشهود گشت: شروع بتهلیل و ذكر لااله الاالله - كردیم، تا ملائكه بفهمند كه ما بندگان او هستیم، و نیستیم از آلهه ای كه در مرتبه او یا در مرتبه پائینتر او معبود باشیم.
پس آنان نیز شروع بتهلیل كردند. و چون توجه به بزرگی محل ما نمودند: ما تكبیر گفتیم، تا ملائكه بدانند كه
[ صفحه 29]
بزرگی محل بكسی عطا و داده نمیشود مگر بدست او و از او .
و چون مشاهده كردند آنچه را كه خداوند متعال برای ما از عزت و قوت قرار داه است، گفتیم - لا حول و لا قوة الا بالله - تا بدانند ملائكه كه حول و قوتی نباشد مگر بسبب خداوند متعال...
و پس از این خداوند متعال آدم را آفریده، و ما را در صلب او قرار داده، و ملائكه را امر فرمود كه: او را بعنوان تعظیم و تكریم ما سجده كنند ! و البته سجده آنان خدا را بعنوان عبودیت بود، و برای آدم بخاطر اكرام و اطاعت بود كه ما در صلب او بودیم. در اینصورت چگونه ما افضل از ملائكه نمیشویم و آنان همگی برای آدم سجده كردند ... و چون در معراج بمقامی رسیدیم، جبرئیل گفت تقدم پیدا كن ! گفتم آیا من بر تو مقدم باشم ؟ گفت آری، خداوند متعال برتری داده است انبیاء خود را بهمه ملائكه، و تو را مخصوصا فضیلت بیشتری داده است ... پس چون با او رسیدیم به حجابهای نوری: جبرئیل گفت: شما برو ! و او توقف نمود. گفتم آیا در اینموقع از من جدا میشوی !
گفت: منتهای حد من كه خدا قرار داده است، تا اینجا باشد، و اگر از این مقام تجاوز كنم: هر آینه بالهای من میسوزد، و من نمیتوانم از حدودیكه دارم تجاوز كنم ... پس بالا رفتم.
و عرض كردم پروردگارا اوصیای من كیستند ؟ خطاب رسید كه خلفای تو اسامی آنان نوشته شده است بر پایه عرش ... پس دوازده نور دیدم، و در هر نور سطری سبز بود، و در آن سطر نامی از اوصیای من بود كه اول آنها علی بن
[ صفحه 30]
ابی طالب، و آخر آنها مهدی امت بود ... تا آخر حدیث.