کد مطلب:253189 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:276
مهربانی
امام بسیار مهربان بود و همواره در رفع مشكلات اطرافیان تلاش می كرد و حتی گاه خود را به مشقت می انداخت. آن هم در دورانی كه شدت سخت گیری های حكومت بر شیعیان به اوج خود رسیده بود. «محمد بن علی» از «زید بن علی» روایت می كند: «من به سختی بیمار شدم و شبانه، پزشكی برای درمان من آوردند. او نیز دارویی برایم تجویز كرد. فردای آن روز هر چه گشتند، نتوانستند آن دارو را بیابند. پزشك دوباره برای مداوای من آمد و دید حالم وخیم تر شده است، ولی چون دید دارو را به دست نیاورده ام، ناامیدانه از خانه ام بیرون رفت.
اندكی بعد فرستاده ی امام هادی (ع) به خانه ام آمد. او كیسه ای در دست داشت كه همان دارو در آن بود. آن را به من داد و گفت:
ابوالحسن به تو سلام رساند و این دارو را به من داد تا برایت بیاورم. او فرمود: آن را چند روز بخور تا حالت بهبود یابد.
دارو را از دست او گرفتم و خوردم و چندی بعد به كلی بهبود یافتم». [1] .
اندكی بعد فرستاده ی امام هادی (ع) به خانه ام آمد. او كیسه ای در دست داشت كه همان دارو در آن بود. آن را به من داد و گفت:
ابوالحسن به تو سلام رساند و این دارو را به من داد تا برایت بیاورم. او فرمود: آن را چند روز بخور تا حالت بهبود یابد.
دارو را از دست او گرفتم و خوردم و چندی بعد به كلی بهبود یافتم». [1] .
[1] الارشاد، ج 2، ص 433.