کد مطلب:254010 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:259
تربیت
تربیت مصدر باب تفعیل و از ریشه ربو یا ربب است كه به معنای رشد و نمو و پرورش دادن و غذا دادن و مانند آن به كار می رود. تربیت در اصطلاح، همان رشد طبیعی و تدریجی و هماهنگ همه نیرو ها و استعدادهای آدمی است و یا تربیت، ارائه نوعی زندگی است كه با ساخت شخصیت انسان مطابق و مبتنی بر ارزش های معنوی باشد. [1] مرحوم مطهری تربیت را این گونه تعریف می كند:
«تربیت عبارت است از به فعلیت در آوردن استعداد های درونی كه در شیء موجود می باشد». [2] .
«تربیت عبارت است از به فعلیت در آوردن استعداد های درونی كه در شیء موجود می باشد». [2] .
[1] ر.ك: مربيان بزرگ، ترجمه غلامحسين شكوهي، ص258.
[2] تعليم و تربيت اسلامي، شهيد مطهري، ص33.