کد مطلب:276953 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130
تذکر
دراینجا بار دیگر این نكته را متذكر می شویم، كه برخی از نویسندگان بدون توجه به نكات ظریف و لطیف و مثبتی كه در توقیع حضرت صاحب الامر علیه السلام كه به افتخار شیخ مفید شرف صدور یافته آمده است، كلیه ی علائم در توقیع را بر حوادث گذشته حمل نموده، و همه ی آنها را جزء حوادثی كه واقع شده به حساب آورده اند.
در حالی كه هیچ نشانه ای بر وقوع چنین حوادث شكننده ای در زمان مرحوم شیخ مفید -علیه الرحمه- در تاریخ ثبت نشده و هیچگونه گزارشی در این زمینه به ما نرسیده است و خود آنها هم بطور ضمنی اعتراف دارند كه دلیل قاطعی كه بیانگر وقوع چنین حوادث سهمگینی باشد در دست ندارند.
بعلاوه اشارات و كنایات و جملاتی در توقیع شریف دیده می شود كه دال بر عظمت و گستردگی حوادث مذكوره ی در توقیع است و نشان می دهد كه جملگی آن حوادث از علائم ظهور است كه ما برای مزید اطلاع به برخی از آنها اشاره می كنیم:
1- در این توقیع، حضرت فرموده است: (شما شیعیان، در پیدایش فتنه ای كه در پیش است و مدتی به درازا خواهد كشید و در آن فتنه كسی كه اجلش رسیده باشد بكام مرگ خواهد افتاد و آن كس كه عمرش تمام نشده نجات خواهد یافت، تقوی را پیشه ی خود سازید و ما را یاری دهید). كه این جملات پرمحتوی، حاكی از یك فتنه ی بزرگ و خاموش نشدنی و جنگی طاقت فرسا و طولانی است.
2- حضرت فرموده است: (آن فتنه، نشانه ی نزدیكی حركت ماست كه بدون تردید
[ صفحه 308]
حركت در اینجا به معنای قیام و ظهور است، چه آنكه بلافاصله حضرت به دنبال این جمله فرموده است: «و الله متم نوره و لو كره المشركون)؛ خداوند نور خود را به پایان خواهد رساند، و ذكر این جمله، اشاره به ظهور مبارك آن حضرت است.
3- حضرت فرموده است: (از روشن شدن آتش جاهلیت كه آنرا گروهی اموی مسلك روشن می كنند و بدان دامن می زنند، به تقیه متمسك، شوید، و یا خویشتن را محفوظ نگهدارید) كه این خود نشانه ی درگیری و اختلاف عرب و عجم است كه در روایات دیگری نیز بدان تصریح شده است. [1] .
4- حضرت فرموده است: (آنها می خواهند با روشن ساختن آتش (جنگ) گروه راه یافته، (یعنی: شیعیان، و یا معتقدین به امام زمان علیه السلام را بترسانند)، كه این خود نیز یكی از علائم ظهور است. چه آنكه مطابق اخبار زیادی كه در منابع روائی شیعه و سنی آمده است، خروج خراسانی از ایران همان و حمله ی دشمنان دین و انسانیت به ایران، و زدن شهرهای ایران و كشتن بیگناهان همان. [2] .
5- حضرت فرموده است: (در آن سال از ماه جمادی الاولی كه حوادث در آن واقع می شود، نشانه ی روشنی از آسمان، و هم چنین نشانه ی بارزی به طور مساوی از زمین برای شما آشكار می شود) كه نشانی از وقوع چنین نشانه هائی در زمان شیخ مفید- رحمة الله علیه، در تاریخ دیده نمی شود.
6- حضرت فرموده است: (در سرزمین مشرق، یعنی: در ایران و یا تمام خاورمیانه، جریان ناگواری كه موجب اضطراب و ناراحتی مردم باشد روی می دهد) كه دلیل قانع كننده ای بر وقوع چنین جریانی در زمان شیخ مفید در دست نیست.
7- حضرت فرموده است: (بعد از این جریان، طوائفی كه از دین و ایمان بهره ای ندارند بر سر مردم عراق مسلط می شوند) كه می توان گفت: مقصود از این گروههای خارج از دین، پیدایش احزاب مختلف، و روی كار آمدن آنها و وقوع كودتاهای پی در پی در عراق، و هجوم لشكریان سفیانی بدین سرزمین است.
بنابراین با توضیحاتی كه درباره ی توقیع شریف یادآور شدیم می توان گفت: آنچه را
[ صفحه 309]
كه برخی از نویسندگان در توضیح علائم یاد شده ی در توقیع مبارك آورده اند، صرف احتمالاتی بیش نیست. و این احتمالات هم نمی تواند بیانگر اثبات مدعای آنان و نشان دهنده ی واقعیت و حقیقت باشد.
در پایان این بحث لازم است این نكته را خاطر نشان سازیم كه روایات مربوط به «مشرق» و حركت پرچمهای سیاه، تنها به روایاتی كه ما از باب نمونه ذكر نمودیم منحصر نمی شود، بلكه این روایات به قدری زیاد و فراوان است كه اگر كسی بخواهد همه ی آنها را در یكجا گردآوری كند خود كتابی قطور و مفصل خواهد شد.
و البته ما در اینجا درصدد جمع آوری احادیث مربوط به «مشرق» و هم چنین جرح و تعدیل آنها و اینكه روایت درست است یا آن، و این صحیح است یا دیگری، نیستیم. و نمی خواهیم پیرامون یكایك آن روایات اظهار نكنیم، بلكه هدف ما از نقل اینگونه روایات تنها بدین لحاظ است كه بفهمانیم در هر جا در روایات ائمه معصومین علیهم السلام از: (خروج پرچمهای سیاه از مشرق) سخن رفته است معمولا و بلكه واقعا نظر روایات از «مشرق» به ایران اسلامی معطوف بوده است، چنانكه در حدیث «سوم» كه درباره ی مشرق و پرچم های سیاه ملاحظه گردید، به ایرانی بودن صاحبان پرچمهای سیاه تصریح شده بود.
در حالی كه هیچ نشانه ای بر وقوع چنین حوادث شكننده ای در زمان مرحوم شیخ مفید -علیه الرحمه- در تاریخ ثبت نشده و هیچگونه گزارشی در این زمینه به ما نرسیده است و خود آنها هم بطور ضمنی اعتراف دارند كه دلیل قاطعی كه بیانگر وقوع چنین حوادث سهمگینی باشد در دست ندارند.
بعلاوه اشارات و كنایات و جملاتی در توقیع شریف دیده می شود كه دال بر عظمت و گستردگی حوادث مذكوره ی در توقیع است و نشان می دهد كه جملگی آن حوادث از علائم ظهور است كه ما برای مزید اطلاع به برخی از آنها اشاره می كنیم:
1- در این توقیع، حضرت فرموده است: (شما شیعیان، در پیدایش فتنه ای كه در پیش است و مدتی به درازا خواهد كشید و در آن فتنه كسی كه اجلش رسیده باشد بكام مرگ خواهد افتاد و آن كس كه عمرش تمام نشده نجات خواهد یافت، تقوی را پیشه ی خود سازید و ما را یاری دهید). كه این جملات پرمحتوی، حاكی از یك فتنه ی بزرگ و خاموش نشدنی و جنگی طاقت فرسا و طولانی است.
2- حضرت فرموده است: (آن فتنه، نشانه ی نزدیكی حركت ماست كه بدون تردید
[ صفحه 308]
حركت در اینجا به معنای قیام و ظهور است، چه آنكه بلافاصله حضرت به دنبال این جمله فرموده است: «و الله متم نوره و لو كره المشركون)؛ خداوند نور خود را به پایان خواهد رساند، و ذكر این جمله، اشاره به ظهور مبارك آن حضرت است.
3- حضرت فرموده است: (از روشن شدن آتش جاهلیت كه آنرا گروهی اموی مسلك روشن می كنند و بدان دامن می زنند، به تقیه متمسك، شوید، و یا خویشتن را محفوظ نگهدارید) كه این خود نشانه ی درگیری و اختلاف عرب و عجم است كه در روایات دیگری نیز بدان تصریح شده است. [1] .
4- حضرت فرموده است: (آنها می خواهند با روشن ساختن آتش (جنگ) گروه راه یافته، (یعنی: شیعیان، و یا معتقدین به امام زمان علیه السلام را بترسانند)، كه این خود نیز یكی از علائم ظهور است. چه آنكه مطابق اخبار زیادی كه در منابع روائی شیعه و سنی آمده است، خروج خراسانی از ایران همان و حمله ی دشمنان دین و انسانیت به ایران، و زدن شهرهای ایران و كشتن بیگناهان همان. [2] .
5- حضرت فرموده است: (در آن سال از ماه جمادی الاولی كه حوادث در آن واقع می شود، نشانه ی روشنی از آسمان، و هم چنین نشانه ی بارزی به طور مساوی از زمین برای شما آشكار می شود) كه نشانی از وقوع چنین نشانه هائی در زمان شیخ مفید- رحمة الله علیه، در تاریخ دیده نمی شود.
6- حضرت فرموده است: (در سرزمین مشرق، یعنی: در ایران و یا تمام خاورمیانه، جریان ناگواری كه موجب اضطراب و ناراحتی مردم باشد روی می دهد) كه دلیل قانع كننده ای بر وقوع چنین جریانی در زمان شیخ مفید در دست نیست.
7- حضرت فرموده است: (بعد از این جریان، طوائفی كه از دین و ایمان بهره ای ندارند بر سر مردم عراق مسلط می شوند) كه می توان گفت: مقصود از این گروههای خارج از دین، پیدایش احزاب مختلف، و روی كار آمدن آنها و وقوع كودتاهای پی در پی در عراق، و هجوم لشكریان سفیانی بدین سرزمین است.
بنابراین با توضیحاتی كه درباره ی توقیع شریف یادآور شدیم می توان گفت: آنچه را
[ صفحه 309]
كه برخی از نویسندگان در توضیح علائم یاد شده ی در توقیع مبارك آورده اند، صرف احتمالاتی بیش نیست. و این احتمالات هم نمی تواند بیانگر اثبات مدعای آنان و نشان دهنده ی واقعیت و حقیقت باشد.
در پایان این بحث لازم است این نكته را خاطر نشان سازیم كه روایات مربوط به «مشرق» و حركت پرچمهای سیاه، تنها به روایاتی كه ما از باب نمونه ذكر نمودیم منحصر نمی شود، بلكه این روایات به قدری زیاد و فراوان است كه اگر كسی بخواهد همه ی آنها را در یكجا گردآوری كند خود كتابی قطور و مفصل خواهد شد.
و البته ما در اینجا درصدد جمع آوری احادیث مربوط به «مشرق» و هم چنین جرح و تعدیل آنها و اینكه روایت درست است یا آن، و این صحیح است یا دیگری، نیستیم. و نمی خواهیم پیرامون یكایك آن روایات اظهار نكنیم، بلكه هدف ما از نقل اینگونه روایات تنها بدین لحاظ است كه بفهمانیم در هر جا در روایات ائمه معصومین علیهم السلام از: (خروج پرچمهای سیاه از مشرق) سخن رفته است معمولا و بلكه واقعا نظر روایات از «مشرق» به ایران اسلامی معطوف بوده است، چنانكه در حدیث «سوم» كه درباره ی مشرق و پرچم های سیاه ملاحظه گردید، به ایرانی بودن صاحبان پرچمهای سیاه تصریح شده بود.
[1] تفصيل اين مطلب در (بخش چهارم) خواهد آمد.
[2] قسمتي از روايات مربوط به اين موضوع در سابق گذشت، و قسمتي هم در آينده خواهيم آورد.