کد مطلب:283798 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273

مقدمه
اندیشه ی ساختن مدینه ی فاضله كه در آن، شهروندان، فضیلت محور و ارزش مدار زندگی كنند و زمینه ی بسط و توسعه ی معنویّت و صلح و صفا و پاكی را - كه به رشد و تعالی انسانیّت می انجامد - برای آنان آماده كند، از دیر باز، در ذهن همه ی متفكران و مصلحان و دل سوزان جامعه ی بشری، مطرح بوده و هر كدام، به فراخور افق فكری خویش، طرحی در انداخته و الگویی را پیشنهاد كرده است. این كه «راه صلاح و بالندگی انسان چیست و كجا است؟» و «چه گونه انسان می تواند مدینه ای را كه در آن، قابلیّت ها و استعدادهای خویش را به فعلیّت برساند و جامعه ای در خور زندگی انسان و عاری از هر گونه جدال و بی عدالتی و مملو از خوبی و صلح و پاكی، بسازد؟»، سؤالاتی است كه جواب ها و راه حل های متنوّع و مختلفی در مكاتب فكری گوناگون گرفته است.

مكتب تشیّع، با نگاهی ژرف و واقع بینانه به حقیقت انسان و نوع نیازها و استعدادهایش، برای به سامان رسیدن امور و پدید آمدن جامعه ی آرمانی موعود، طرح نویی در انداخته و راه ممتازی را ارائه داده است.

ما، در این نوشتار، دكترین حكومت مهدوی را - كه مسیر تحقّق و صراط مستقیم آن با گذر از سه موقف حیاتی - «بعثت»، «غدیر» و «ظهور» انسان را به بهشت موعود و تحقّق آن مدینه ی فاضله هدایت و رهنمون می سازد - ارائه می كنیم و از نوع ارتباط و تعامل این سه مهم با هم و اضطرار بشر به آن ها در تشكیل آن جامعه ی موعود، تحلیلی ارائه می دهیم.