کد مطلب:284437 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273
مقدمه
تمامی نشانه های ظهور در اصل نوعی خبر دادن از آینده به حساب می آیند كه این خبر دادن از آینده هم تنها با عنایت خداوند علاّم الغیوب از طریق وحی ، الهام یا دیگر راه ها و با یك یا چند واسطه كه شرایط نیل بدین منظور را فراهم كنند ممكن خواهد بود، چنانكه پیامبر (ص ) و پس از ایشان ائمه (ع ) از این ویژگی برخوردار بوده اند. این عقیده از نظر اسلامی مسأله ثابت شده ای است و در قرآن كریم هم چنین آمده است كه :
عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه أحداً إلاّ من ارتضی من رسول .
(خداوند) دانای غیب است و تنها آنها كه مورد رضایت و پسند رسول باشند از آن باخبر می شوند.
از همین روست كه شخص معصوم (ع ) از حوادث آینده خبر داشته و می تواند الان از وقوع آن درآینده خبر دهد.
و امّا در مورد حوادث یا علاماتی كه روایات از وقوع آنها پیش از ظهور خبر داده اند و مدت ها پیش از ظهور اتفاق می افتند، در واقع اگر بخواهیم آنها را هم از نشانه های ظهور بدانیم ، باید توجه داشته باشیم كه معصومین (ع ) برخی از حوادث بزرگ و قابل توجهی را كه پیشاپیش از وقوع آنها به كمك وحی و الهام مطلع بوده اند آن را مرتبط با ظهور معرفی می كرده اند تا نسل معاصر آن حوادث و آنها كه پس از چنین جریاناتی زندگی می كنند به صدق پیشگویی های این اخبار توسط معصومین (ع ) پی ببرند. و نسبت به وقوع دیگر حوادث اطمینان نسبی و قلبی پیدا كنند و چشم انتظار دیگر جریانات و در نهایت ظهور حضرت مهدی (ع ) باشند. به عبارت دیگر هر چه این نشانه هایی كه مرتبط با ظهور عنوان شده اند بیشتر محقق شوند، بینندگان و شنوندگان این اخبار از یك سو از صدق اینها به صدق دیگر اخبار كه هنوز رخ نداده اند پی می برند و از سوی دیگر انتظار و التهاب قلبی آنها به امید دیدار آن یار سفر كرده شدت می یابد.
آن دسته از حوادثی هم كه بلافاصله قبل از ظهور اتفاق می افتند از این جهت بر ظهور دلالت می كنند كه خداوند متعال این حوادث را به عنوان نشانه های ظهور و برای جلب نظر مردم به جریان می اندازد؛ خصوصاً جمعیتی از مؤمنین مخلص و منتظر كه چشم انتظار دیدار فجر مقدس هستند، از همین روست بعضی از علامات را كه محدوده زمانی مشخصی دارند دال بر ظهور بیان شده اند.
به عبارت بهتر می توان گفت كه بعضی از اخباری كه معصومین (ع ) فرموده اند و اهل حدیث آنها را در كتاب ها و منابع حدیثی خویش ثبت كرده اند به عنوان این كه پیش از آن حادثه محبوب و مطلوب رخ خواهد داد و جریان خاص آن خبر تا كنون رخ داده از این جهت است كه یقین داشته باشیم چنین مطلبی را پس از نگارش آن منبع حدیثی به آن اضافه نشده و این خود بهترین دلیل برای صدق این گونه احادیث است مضاف براینكه به طور ضمنی وجود حضرت مهدی (ع ) را اثبات می كنند.
برخی از حوادثی كه احادیث پیشاپیش از رخ دادن آنها خبر داده اند و وقوعشان در كتب تاریخی پس از گذشت سال ها به ثبت رسیده ، (پیشگویی های مطابق واقع ایشان ) از این قرار است :
عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه أحداً إلاّ من ارتضی من رسول .
(خداوند) دانای غیب است و تنها آنها كه مورد رضایت و پسند رسول باشند از آن باخبر می شوند.
از همین روست كه شخص معصوم (ع ) از حوادث آینده خبر داشته و می تواند الان از وقوع آن درآینده خبر دهد.
و امّا در مورد حوادث یا علاماتی كه روایات از وقوع آنها پیش از ظهور خبر داده اند و مدت ها پیش از ظهور اتفاق می افتند، در واقع اگر بخواهیم آنها را هم از نشانه های ظهور بدانیم ، باید توجه داشته باشیم كه معصومین (ع ) برخی از حوادث بزرگ و قابل توجهی را كه پیشاپیش از وقوع آنها به كمك وحی و الهام مطلع بوده اند آن را مرتبط با ظهور معرفی می كرده اند تا نسل معاصر آن حوادث و آنها كه پس از چنین جریاناتی زندگی می كنند به صدق پیشگویی های این اخبار توسط معصومین (ع ) پی ببرند. و نسبت به وقوع دیگر حوادث اطمینان نسبی و قلبی پیدا كنند و چشم انتظار دیگر جریانات و در نهایت ظهور حضرت مهدی (ع ) باشند. به عبارت دیگر هر چه این نشانه هایی كه مرتبط با ظهور عنوان شده اند بیشتر محقق شوند، بینندگان و شنوندگان این اخبار از یك سو از صدق اینها به صدق دیگر اخبار كه هنوز رخ نداده اند پی می برند و از سوی دیگر انتظار و التهاب قلبی آنها به امید دیدار آن یار سفر كرده شدت می یابد.
آن دسته از حوادثی هم كه بلافاصله قبل از ظهور اتفاق می افتند از این جهت بر ظهور دلالت می كنند كه خداوند متعال این حوادث را به عنوان نشانه های ظهور و برای جلب نظر مردم به جریان می اندازد؛ خصوصاً جمعیتی از مؤمنین مخلص و منتظر كه چشم انتظار دیدار فجر مقدس هستند، از همین روست بعضی از علامات را كه محدوده زمانی مشخصی دارند دال بر ظهور بیان شده اند.
به عبارت بهتر می توان گفت كه بعضی از اخباری كه معصومین (ع ) فرموده اند و اهل حدیث آنها را در كتاب ها و منابع حدیثی خویش ثبت كرده اند به عنوان این كه پیش از آن حادثه محبوب و مطلوب رخ خواهد داد و جریان خاص آن خبر تا كنون رخ داده از این جهت است كه یقین داشته باشیم چنین مطلبی را پس از نگارش آن منبع حدیثی به آن اضافه نشده و این خود بهترین دلیل برای صدق این گونه احادیث است مضاف براینكه به طور ضمنی وجود حضرت مهدی (ع ) را اثبات می كنند.
برخی از حوادثی كه احادیث پیشاپیش از رخ دادن آنها خبر داده اند و وقوعشان در كتب تاریخی پس از گذشت سال ها به ثبت رسیده ، (پیشگویی های مطابق واقع ایشان ) از این قرار است :