کد مطلب:289198 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139

توقیع
«توقیع» در لغت یعنی: نشان گذاشتن، امضاء كردن نامه و فرمان، نوشتن عبارتی در ذیل مراسله و كتاب، امضاء، دستخط. («فرهنگ فارسی معین»، ج 1، ص 1169)

حضرت قائم (عج) به مناسبتهای گوناگون برای آگاهی نوّاب اربعه (در زمان غیبت صغری) و به ندرت برای افراد مورد اعتمادشان (در زمان غیبت كبری) (به عنوان نمونه، توقیعاتی كه حضرت قائم (عج) برای «شیخ مفید» و «علاّمه حلّی» نگاشته اند) مطالبی را در توقیعاتی بیان می فرمودند. یكی از مهمترین توقیعات حضرت قائم (عج) كه سندی است برای ردّ هر گونه ادّعای مهدویّت، توقیعی است كه برای «علی بن محمّد سِیْمُری» مرقوم فرمودند.

وقتی كه وفات «علی بن محمّد» نزدیك شد و به او گفتند: بعد از خود چه كسی را وصیّ خود می نمایی؟ توقیعی از مهدی موعود (عج) به خطّ مباركش در جواب آنان خارج شد كه مضمون آن، اینگونه بود:

بسم الله الرحمن الرحیم

ای علی بن محمّد سِیْمُری! خدا اجر برادران تو را درباره ی مصیبت تو بزرگ كند! تو تا مدّت شش روز دیگر رحلت خواهی كرد، خود را برای موت آماده نما! كسی را وصیّ خود نكن كه جانشین تو گردد! زیرا غیبت كبری شروع شده، ظهوری در كار نخواهد بود تا آن موقعی كه خدای توانا بعد از مدّت طولانی و قساوت قلبها و پر شدن زمین از ظلم و ستم اجازه ی ظهور دهد!

بزودی عدّه ای ادّعا می كنند كه مرا مشاهده نموده اند، كسی كه قبل از خروج سفیانی و صیحه ی آسمانی ادّعا كند كه مرا مشاهده كرده، دروغ می گوید و افترا می زند.

وَلاحولُ وَلا قُوَّةَ الاَّ بِاللهِ الْعَلیِّ الْعَظْیم». («منتهی الآمال»، باب 14، فصل 8)