کد مطلب:30719 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
قائل به نصب می باشند (گرچه در شرایط امام اختلاف نظر دارند) یعنی معتقدند حاكمی در جامعه اسلامی قانونی است و حكومتی مشروع می باشد كه از طرف خداوند نصب شده است و به عنوان نمونه: خواجه نصیر الدین می فرماید: «الامام لطف فیجب نصبه علی الله تعالی تحصیلا للغرض»[1]. و در تعریف لطف گفته اند: لطف عبارت است از آنچه كه بنده را به اطاعت خدا نزدیك و از گناهان دور می نماید[2] بنابراین سخن خواجه این است كه اگر غرض خداوند هدایت خلق را به سوی خودش می باشد باید بعد از پیامبر(ص) امامی نصب نماید. بر اساس نظریه شیعه خداوند برای دوران بعد از پیامبر 12 نفر را به عنوان امام انتخاب و توسط پیامبر با بیان خصوصیات شخصی آنان بیان نموده است كه یازدهمین آنان در سال 260 هجری به شهادت رسید و دوازدهمین آنان به دلائلی برای ارتباط با مردم افرادی را انتخاب می كرد كه یكی پس از دیگری به عنوان نماینده امام در بین مردم زندگی می كردند و چون مرگ چهارمین نفر آنان فرا رسید این دوران پایان یافت كه به این افراد كه به این افراد نواب اربعه و به این دوران كه حدود 70 سال بطول انجامید دوران غیبت صغری می گویند و از سال 329 دوران غیبت كبری آغاز می گردد كه تا قیام دوازدهمین امام ادامه خواهد داشت كه در این دوران نیز نمایندگانی از طرف امام بطور عام تعیین شده اند یعنی در دوران غیبت صغری فرد خاصی مشخص می شد ولی برای این دوران ویژگیهایی بیان شده است كه هر كس واجد این شرایط باشد این سمت را می تواند داشته باشد[3] از نظر شیعه در دوران غیبت حكومتهایی كه از نظر این افراد اداره نشود (یا مستقیم یا غیر مستقیم) مشروعیت نخواهد داشت و حكومتهای ظلم و جور محسوب می شوند.
در بین مسلمانان فرقه هایی از قبیل شیعه امامیه، زیدیه، اسماعیلیه و...