کد مطلب:30744 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

زراندوزان











مقصود از زراندوزان كسانی هستند كه درصدد پر كردن جیب خود از بیت المال بودند این گروه را كه بیشترین غارتگران بیت المال تشكیل می دهند خود به چند گروه تقسیم می شوند:

الف: گروهی كه در زمان عثمان از امتیازات ویژه استفاده می كردند و چون امام علی (ع) آنان را از بین امتیازات محروم كرد علیه امام سر به شورش برداشتند به عنوان نمونه عبدالرحمن سلمی از امت كسانی كه با امام علی (ع) دشمنی داشت روزی شخصی به او گفت: عبدالرحمن سوالی دارم ولی تو را به خدا قسم می دهم پاسخم را صادقانه بدهی، عبدالرحمن پذیرفت. آن مرد گفت: تو را به خدا غیر از این است كه دشمنی تو با امام علی (ع) از روزی آغاز شد كه او بیت المال كوفه را تقسیم كرد و به تو و خانواده ات امتیاز ویژه نداد؟

عبدالرحمن گفت: چه كنم كه مرا به خدا قسم داده ای! آری چنین بود[1].

ب: گروهی كه در زمان عثمان امتیاز ویژه ای نداشتند (چون از بنی امیه نبودند) ولی با به قدرت رسیدن حضرت چهره ای ولایی از خود به نمایش گذاشتند و با رسیدن به قدرت به جمع ثروت پرداختند و همین كه حضرت با آنان برخورد می كرد به معاویه پناه می بردند.[2] به عنوان نمونه: یزیدبن حجیه از طرف امام به حكومت ری منصوب شده بود و پس از درگیری با خوارج و شكست آنان تمام اموال آنان را خودش تصاحب كرد، به دنبال این حادثه امام او را دستگیر و شخصی بنام سعد را ماءمور نگهداری او تا رسیدن به مركز نمود یزید شب هنگام از خواب سعد سوء استفاده كرد و فرار نمود و به معاویه پناه برد و علیه امام قصیده ای بسیار مفصل سرود و در آن، ضمن ناسزا به حضرت اعلام می كند كه از دشمنان سرسخت آن حضرت است.[3].

ج: گروهی كه در گذشته نیز از امكانات دولتی استفاده می كردند ولی نه امام حاضر بود امتیازات ویژه به آنان بدهد و به دلیل آن سابقه، آنان نیز نمی توانستند چهره ای و لایی از خود ارائه كنند و بر این اساس برای سرنگونی حكومت امام به كار گرفتند به عنوان نمونه عمروبن عاص همین كه دید خانه عثمان محاصره شده است از مدینه خارج شد و به فلسطین رفت و مدتها ماند و وقتی كه دید حكومت امام علی (ع) تثبیت شده است به شام رفت به این شرط در كنار معاویه قرار گرفت كه معاویه حكومت مصر را در اختیار او قرار دهد و معاویه نیز كه در جریان درگیری با امام علی (ع) به طرحهای شیطانی عمرو بن عاص نیازمند بود به این شرط تن داد.[4].









    1. شرح ابن ابی الحدید- ج 4، ص 100.
    2. نیروهای مخالف امام علی (ع) را هماهنگ،هدایت، حمایت و رهبری می كرد و وقتی آنان در حوزه حكومت امام علی (ع) رسوا می شدند و امام درصدد دستگیری و مجازات آنان برمی آمد به حكومت معاویه پناهنده می شدند و معاویه توسط همین نیروها علیه امام جنگ روانی به راه می انداخت.
    3. شرح ابن ابی الحدید- ج 4، ص 83.
    4. شرح ابن ابی الحدید- ج 2، ص 65.