کد مطلب:34013 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:164
«كنایه» در لغت به معنی ترك تصریح و پوشیده سخن گفتن است چنانكه معنی آن صریح نباشد،[1] و در اصطلاح علم بیان این است كه چیزی را با لفظی غیر صریح و مبهم بیان كنند،[2] یعنی لفظی را استعمال كنند و به جای معنی اصلی یكی از لوازم آن معنی را اراده كند،[3] و به عبارتی ذكر ملزوم و اراده ی لازم، یا ذكر لازم و اراده ی ملزوم كنند، مانند «طویل النجاد» كه در اصل بهمعنی كسی است كه حمایل و بند شمشیرش بلند است، اما آن را كنایه گرفته اند از بلندی قد و قامت و از این لفظ طول قامت را كه لازم معنی اصلی یعنی بلندی حمایل و بند شمشیر است اراده كرده اند،[4] و گفته اند كه كنایه (نیكو) از هر تصریحی رساتر و شیواتر است.[5].