کد مطلب:40975 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:764
«... ثُمَّ تَفَقَّدْ اَعْمالَهُمْ، وَابْعَثِ الْعُیُونَ مِنْ اَهْلِ الصِّدقِ والوَفاءِ عَلَیْهِم، فَاِنَّ تَعاهُدَكَ فِی السِّرِّ لاُِمُورِهِمْ حَدْوَةٌ لَهُمْ عَلَی اسْتعمالِ الاَمانَةِ والرِّفقِ بالرَّعِیَّةِ. و تَحَفَّظْ مِنَ الاَْعوانِ، فاِنْ اَحدٌ مِنْهُم بَسَطَ یَدَهُ اِلی خیانَةٍ اِجْتَمَعَتْ بِها عَلَیهِ عِنْدَكَ اَخْبارُ عُیُونِكَ، اِكْتَفَیْتَ بِذلكَ شاهِدا فَبَسَطْتَ عَلَیْهِ الْعُقوُبَةَ فی بَدَنِهِ و اَخَذْتَهُ بِما اصابَ مِنْ عَمَلِهِ، ثُمَّ نَصَبْتَهُ بمقامِ المَذَلَّةِ وَ وَسَمْتَهُ بالخیانَةِ، و قَلَّدْتَهُ عارَ التُّهَمَةِ؛[1] كارهای آنان را زیر نظر بگیر و [برای آنان [مأموران مخفی راستگو و باوفا بگمار؛ زیرا مراقبت و بازرسی پنهانی امور آنان، سبب می شود كه آنان به امانت داری و مدارای با مردم وادار شوند. اعوان و انصار خویش را سخت زیرنظر بگیر. اگر یكی از آنان به خیانت دست زد و گزارش مأموران مخفی تو به اتفاق آن را تأیید كرد، به همین مقدار از شهادت بسنده كن و او را زیر تازیانه كیفر بگیر و آنچه به خاطر اعمالش به دست آورده از او بگیر و او را در جایگاه ذلت قرار ده و علامت خیانت بر او بگذار و طوق بدنامی به گردنش بیفكن.» آن حضرت در نامه ای به منذربن جارود، فرماندار خود در اصطخر چنین نوشت: «به من گزارش داده اند كه كارهای حكومتی را رها كرده، به لهو و لعب و صید و شكار می پردازی و به تفریح و گردش می روی و در اموال عمومی و خداوند دست خیانت دراز كرده، و به خویشاوندانت داده ای، گویی كه میراث پدر و مادر توست. به خدا سوگند! اگر این گزارش درست باشد، همه خویشاوندانت و خاك كفشت از تو بهتر خواهند بود و بدان كه لهو و لعب مورد رضای خداوند نیست و خیانت به مسلمانان است. و سپس حضرت او را مجازات كرده و از كار بركنار كردند.[2] .»
آن حضرت همیشه به فرمانداران خود توصیه می نمود كه افرادی خبره و متعهد و امین به عنوان بازرس به صورت آشكار و پنهان، كار عاملان و كارمندان حكومتی را مورد بررسی قرار دهند و آنچه را كه مشاهده نموده اند، به فرمانداران گزارش دهند؛ چنان كه به مالك اشتر چنین امر می فرمایند: