کد مطلب:41784 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144
(حتی بك بار) به مردم گفتم: در ماه رمضان، جز برای ادای فریضه واجب، در مسجد اجتماع نكنند به آنها گفتم: خواندن نمازهای مستحبی با جماعت بدعت است.[2] در این بین بعضی از سربازانم برآشفته و گفتند: ای اهل اسلام سنت عمر تغییر یافت، علی ما را از نماز جماعت در ماه رمضان باز می دارد؟!. (حماقت را تا جایی [صفحه 339] رساندند) كه من ترسیدم در میان بخشی از سربازانم شورش بر پا شود. از اختلاف و پیروی كوركورانه ایشان از بیشوایان گمراهی چه مصیبتها كه نكشیدم؟! قال علی (ع):... قد عملت الولاه قبلی اعمالا خالفوا فیها رسول الله (ص) متعمدین لخلافه ناقضین لعهده مغیرین لسنته و لو حملت الناس د علی تركها و حولتها الی مواضعها و الی ما كانت فی عهد رسول الله (ص) لتفرق عنی جندی حتی ابقی وحدی او قلیل من شیعتی الذین عرفوا فضلی و فرض امامتی من كتاب الله عزوجل و سنه رسول الله (ص).... و الله لقد الناس ان لایجتمعوا فی شهر رمضان الا فی فریضه و اعلمتهم ان اجتماعهم فی النوافل بدعه فتنادی بعض اهل عسكری ممن یقاتل معی: یا اهل الاسلام غیرت سنه عمر ینهانا عن الصلاه فی شهر رمضان تطوعا. و لقد خفت ان یثوروا فی ناحیه جانب عسكری. ما لقیت من هذه الامه من الفرقه و طاعه ائمه الضلاله و الدعاه الی النار...![3] . [صفحه 340]
پیش از من، متصدیان امور به كارهایی دست یازیدند كه با دستورات صریح رسول خدا(ص) مخالف بود. آنها از روی عمد و توجه، مرتكب تحریف و شكستن سنتهای نبوی و تعییر احكام الهی گشتند. من اگر می خواستم مردم را بر ترك آن احكام وادار سازم و احكام غییر یافته را به حالت نخستین آنها یعنی هنانطور كه زمان رسول خدا(ص) معمول بود بازگردانم ، لشكریانم از گردم پراكنده می شدند و یكه و تنها باقی می ماندم و یا حداكثر اندكی از شیعیانم با من همراهی می نمودند؛ شیعیانی كه برتری مرا از كتاب خدا و سنت نبوی شناخته بودند....[1] .
صفحه 339، 340.