کد مطلب:41806 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:148
(با فاصله گرفتن سپاه از شهر) فرمانده خواست تا میزان اطاعت و حرف شنوی سپاهیانش را بیازماید. از این رو آتش گران برافروخت و دستور داد تا همراهانش همگی داخل آتش شوند! شنیدن این دستور شگفت، لشكریان را با دو فكر مخالف مواجه ساخت و آنها را به دو دسته تقسیم كرد. عده ای گفتند: فرمان امیر باید اجرا شود و مابه حكم وظیفه در آتش داخل می شویم. دسته ای هم معتقد بودند كه این دستور اطاعت ندارد و می گفتند: ما (به بركت اسلام و ایمان به خدا و رسول او) از آتش گریخته ایم، حال چگونه با اختیار خود در آن فرو شویم! حكایت آنها به اطلاع رسول خدا(ص) رسید. حضرت فرمود: اگر آنها در آتش داخل شده بودند، هرگز از آن رهایی نمی یافتند (و به آتش جهنم گرفتار می شدند). [صفحه 401] سپس فرمود: هیچ طاعتی در معصیت خدا نیست. اگر كسی به گناهی فرمان داد، نباید از او پذیرفت. تنها اطاعت فرمانی لازم است كه همسو با اطاعت الهی و در جهت صلاح و نیكی صادر شده باشد. قال علی (ع): بعث النبی جیشا و امر علیهم رجلا و امرهم ان یستمعوا له و یطیعوا، فاجج نارا و امرهم ان یقتحموا فیها! فابی قوم ان یدخلوها و قالوا:انا فررنا من النار. و اراد قوم ان یدخلوها. فبلغ ذلك النبی فقال: لو دخلوها لم یزالو فیها؛ و قال: لا طاعه فی معصیه الله انما الطاعه فی المعروف.[1] . [صفحه 402]
نبی اكرم سپاهی را بسیج كرد و به ناحیه ای گسیل داشت، و شخصی را به فرماندهی آن برگزید. به لشكریان نیز توصیه كرد تا سخن فرمانده خود را بشنوند و فرمانش را اطاعت كنند.
صفحه 401، 402.