کد مطلب:53144 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:295
(فضل خدا، نبوت رسول و رحمتش ولایت علی علیه السلام است؛ پس شیعه باید به نبوت و ولایت، خوشحال باشد و این برای آنان بهتر است از آنچه دشمنان از مال و فرزند و اهل در دنیا جمع می نمایند؛ قسم به خدا، یا علی! تو خلق نشدی مگر برای پرستش پروردگارت؛ و به تو معالم دین شناخته می شود و راه كهنه به تو اصلاح می گردد. هر كس از تو گمراه شد، گمراه است و خداوند هدایت نمی كند كسی را كه ولایت تو ندارد و هدایت به تو نشده است، و این است معنی قول خداوند عزوجل:(و انی لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحا ثم اهتدی):[2] (من زیاد آمرزنده ام كسی را كه بازگردد و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد و به راه آید)، یعنی به ولایت تو آید. خداوند مرا امر كرده است كه هر حقی كه بر من فرض كرده برای تو مقرر كنم؛ حق تو واجب است بر كسی كه ایمان آورد؛ اگر تو نبودی حزب الله شناخته نمی شد، به تو دشمن خدا شناخته می شود، هر كه با ولایت تو خدا را ملاقات نكند چیزی ندارد. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خداوند این آیه را بر من نازل كرد:(یا أیها الرسول بلغ ما أنزل الیك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته):[3] (ای پیامبر)! آنچه به تو از خداوند، نازل شد برسان، «كه آن ولایت تو یا علی علیه السلام بوده است، اگر آن را نرسانی رسالت او پروردگار را انجام نداده ای»؛ من پیامبر، اگر ولایت تو را نمی رساندم، همه اعمالم از بین می رفت؛ هر كه خداوند را به غیر ولایت تو ملاقات كند، عملش باطل است و این وعده ای است كه برایم ثابت شده است؛ و نگویم چیزی را مگر آنكه پروردگار گوید، و آنچه گویم از خداست كه درباره تو نازل كرده است.[4] .
روزی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، سواره بیرون آمد در حالی كه امیرالمؤمنین علیه السلام همراه او پیاده می رفت، فرمود: یا ابالحسن! یا سواره بیا یا برگرد؛ زیرا خداوند مرا امر كرده كه هرگاه سواره ام تو هم سوار شوی و پیاده باشی، هرگاه پیاده ام و بنشینی، چون نشسته ام، مگر در حدی از حدود الهی كه به ناچار نشست و برخاست كنی؛ خداوند به من كرامتی نداده، مگر آنكه مثل آن را به تو عطا فرموده است؛ مرا به نبوت اختصاص داده و تو را در آن ولی (سرپرست امت) قرار داده، تا حدودش را به پاداری و در سختی امورش قیام نمایی؛ قسم به خدایی كه محمد صلی الله علیه و آله وسلم را به حق به نبوت برانگیخته، هر كه تو را انكار كند به من ایمان نیاورده، و هر كه به تو كفر بورزد ایمان به خدا نیاورده است؛ فضل تو از فضل من و فضل من برای تو و آن فضل پروردگار است و این است معنی قول خداوند: (قل بفضل الله و برحمته فبذلك فلیفر حوا هو خیر مما یجمعون)[1] (ای پیامبر! به مردم بگو شما به فضل و رحمت خدا شادمان شوید كه آن از ثروتی كه اندوخته می كنید، بهتر است.)