کد مطلب:53221 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:166
شاعر گوید: ملكنا فكان العفو منا سجیة فلما ملكتم سال بالدم أبطح فحسبكم هذا التفاوت بیننا فكل اناء بالذی فیه ینضح «چون ما بر شما دست یافتیم عفو و گذشت را پیشه ساختیم و چون شما بر ما دست یافتید سرزمین حجاز از خون جاری شد». «همین تفاوت میان ما بس كه از هر كوزه همان برون تراود كه در اوست». علامه دیاربكری گوید: راویت است هنگامی كه علی علیه السلام عمرو بن عبدود را كشت لباس او را در نیاورد؛ خواهر عمرو بر سر جنازه برادر حاضر شد، چون لباس را به تن او دید گفت: همرزم كریمی او را به قتل رسانده است؛ آن گاه از قاتل وی پرسید، گفتند: علی بن ابی طالب بوده. وی این دو بیت را سرود: لو كان قاتل عمرو غیر قاتله لكنت أبكی علیه آخر الابد لكن قاتله من لایعاب به من كان یدعی قدیما بیضة البلد «اگر قاتل عمرو غیر از این قاتل (یعنی علی علیه السلام) بود تا پایان روزگار بر او می گریستم». «اما قاتل او مردی است كه عیبی بر برادرم در كشته شدن به دست او نیست، كه او از قدیم بزرگترین مرد دیار عرب بوده است».[2] و[3] .
ابن ابی الحدید گوید: در جنگ صفین هنگامی كه سپاه معاویه شریعه فرات را محاصره كردند و راه آب را بر آن حضرت بستند و سران شام به معاویه گفتند: بگذار همه از تشنگی بمیرند چنانكه عثمان را تشنه كشتند، علی علیه السلام و یارانش از آنان خواستند كه راه آب را باز كنند، سپاه معاویه گفتند: نه، به خدا سوگند تو را قطره ای نمی دهیم تا از تشنگی بمیری چنانكه عثمان لب تشنه جان سپرد. حضرت چون دید ناگزیر همه از تشنگی خواهند مرد، با یاران خود بر سپاه معاویه حملاتی پی در پی انجام داد تا پس از كشتاری فراوان كه سرها و دستها از بدن جدا شدند، آنان را از جای خود دور كرد و خودشان بر آب دست یافتند و یاران معاویه در زمین خشك و بی آبی قرار گرفتند، یاران و شیعیان عرض كردند: ای امیر مؤمنان، آب را از آنان دریغ دار چنانكه آنان دریغ داشتند و قطره ای آب به آنان مده و با تیغ عطش آنان را از پای درآر و همه را دستگیر كن كه دیگر نیازی به جنگ نیست. فرمود: نه، به خدا سوگند من با آنان مقابله به مثل نمی كنم، قسمتی از آب را برای آنان آزاد كنید. زیرا كه لبه تیز تیغ ما برای آنان كافی است.[1] .