کد مطلب:62465 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:317
برخی از مدیران در اتخاذ تصمیم و اجرای آن، بیش از حد تردید می كنند، و بعد از آماده شدن همه مقدمات و مهیا شدن همه شرایط لازم نیز توانایی و جرأت تصمیم گیری قاطع را ندارند، و یا در تصمیم گیری خود دچار اضطراب و دلهره هستند. این وضعیت باعث می شود كه تردید و ابهام و سر در گمی در همه بدنه سازمان سرایت كرده و كارها در زمان مناسب به انجام نرسد؛ و سازمان از انجام دادن وظایف و مأموریت های خود بازمانده و به اهداف مورد نظر نرسد. امام علی (ع ) از شك و تردید بی مورد نهی كرده و می فرماید: لا تجعلوا علمكم جهلا و یقینكم شكا، اذا علمتم فاعملوا و اذا تیقنتم فأقدموا؛[1] علم خود را به جهل، و یقین خویش را به شك تبدیل نكنید. وقتی دانستید عمل كنید و زمانی كه یقین كردید اقدام نمایید. دقت در برخی از تصمیم گیری های امام علی (ع ) نشان می دهد كه آن حضرت همواره سعی می كرد با در نظر گرفتن همه جوانب، و دقت در زوایای مختلف مسأله، تصمیم منطقی و درستی برای آن اتخاذ كند. آن حضرت زمانی كه زوایای گوناگون قضیه و عواقب و پیامدهای آن روشن می شد و موقعیت برای تصمیم گیری مناسب می گردید، با قاطعیت كامل تصمیم می گرفت و اجرا می كرد، و از سستی و تعلل در اجرای تصمیم خود اجتناب می ورزید.
قاطعیت و پرهیز از شك و تردید، از لوازم و شرایط اصلی موفقیت مدیریت است. این نكته نقش مهمی در حل و فصل امور و موفقیت سازمان، در انجام دادن وظایف و مأموریت های خود و دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده دارد. درست است كه مدیر قبل از تصمیم گیری و اقدام عملی، به ویژه در مسائل مهم و حیاتی، باید تأمل كند، و به دقت تمام زوایای آن را نسنجیده و جوانب مختلف آن را مورد بررسی دقیق قرار دهد؛ ولی بعد از بررسی جوانب مختلف قضیه و مشورت با صاحب نظران، قاطعیت در اتخاذ تصمیم و اجرای آن نیز ضرورت دارد.