کد مطلب:67992 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:441

در اینجا عبارت این مصلر شریف علوی، و عالم بزرگ و مجاهد شیعی، كه مقام او در بیان حقایق آل محمد و مبانی تشیع، مورد قبول همه است، این است:

و مع ذلك فانه (علیاً) و بنیه، و العلماء من موالیه، كانوا یستعملون الحكمة فی ذكر الوصیة، و نشر النصوص الجلیة...

و بدین گونه شرفالدین، به این حقیقت اشاره می كند كه خود امام علی و دیگر امامان و عالمان شیعه، در مورد یاد كردن حق خلافت و خلافت حق، همواره حكمت را رعایت می كردند و با به كار بردن فرزانگی و هوش و درایت، در آنباره سخن می گفتند. مصالر اسلام و مسلمین و مصالر خود حق را در نظر می گرفتند و هم شرایطی زمانی و مكانی و دیگر مقدمات و مقارناتی را كه رعایت آنها برای نشر حق و تربیت مردم بر پایه مبانی حق لازم است. این حالت در بزرگان معاصر، از جمله خود صاحب «الغدیر» نیز مشاهده می شد. بنابراین، آیا درست است كه عدهای اشخاص گوناگون، با صلاحیت و بی صلاحیت، با سواد و بیسواد، وارد به قضایا و غیر وارد و ناآشنا به مسائل زمان و نسل و سیاست دنیای اسلام، مولف سطحی، روضه خوان،

[صفحه 51]

درست است كه اینگونه اشخاص، به نام دفاع از امامت و نشر مبادی والای تشیع و تفهیم مقام ولایت و... وارد معركه شوند، معركه بس حساس اجتماع، و خود را ولایتی بدانند و از منبر و تالیف استفاده كنند و هیچ حكمتی را در نظر نگیرند. و حتی دیده شده است كه الفاظ و تعبیراتی را كه می برند (چه در منبر چه در تالیف)، الفاظ سنگین و مناسب و با حشمت و در خور مقام تشیع یا دیگر معاریف اسلام نیست و كلماتی است كه بدون وقوف و بدون اطلاع از مصالر كلی دین و بدون در نظر گرفتن هر مصلحتی و امری ادا می شود. این كارها، جز انحطاط بخشیدن به ذهن دینی جامعه و تبدیل كردن ایدئولوژی عالی تشیع به یك سلسله مسائل از هم گسسته و بی حكمت، هیچ نتیجه ندارد. و چه بسا باعث تزلزل اركان معنویت شود. خدا خود جامعه را از نتایج سوء اعمال دانسته یا ندانسته اینان نگاه دارد.

این بود سخنی كوتاه درباره اهمیت جوهری واقعه غدیر. و خلاصه اینكه درست است كه اكنون سالها از این واقعه گذشته و تاریخ سیر خویش را كرده است، اما این حقیقت از چند نظر، برای هر مسلمان، در هر روز، مطرر است، از جمله از نظر عقیده دینی، چه حقیقت غدیر، برای مسلمانی كه به پیامبر ایمان آورده است و می خواهد از گفته ها و دستورهای پیامبر پیروی كند و سنت پیامبر را عملی سازد و هیچیك از خواسته ها و ارشادات او را ترك نكند، تا دامنه رستاخیز مطرر است، و جزؤ حقیقتی است كه همواره با خورشید طلوع می كند و در متن لحظه ها تكرار می شود. از نظر عملی و اجتماعی و پیدا كردن خط مشی سیاسی- دینی در راه مبارزات انسانی و ضد استعماری كه امروز یگانه وظیفه اهل قبله است- نیز چنین است. چرا؟ چون از نظر اجتماعات انسانی و اسلامی، اگر مفهوم غدیر، جدیت خویش را در اذهان و افكار بازیابد، به بازسازی موفق خواهد گشت. و از این رهگذر می توان جوامع اسلامی را متوجه یك وحدت جوهری و حكومت

[صفحه 52]

راستین اسلامی كرد، حكومتی مسانخ حكومت معصوم.

به عبارت دیگر، اگر امروز، روز غدیر (18 ذیحجّه) سال 10هجری نیست، و علی بن ابیطالب در میان ما نیست، و ما در آن روز نبودیم و در حضور پیامبر با او بیعت نكردیم، اما به حكم مبانی دینی و اسناد متواتر و قطعی اسلامی سنّی و شیعی، مسلمانان باید، هم اكنون، در سطر رهبری، به دنبال خواسته پیامبر روند، خواسته پیامبر در این روز. و آن خواسته بیعت با رهبریی است مسانخ رهبری علی.و اطاعت از آن.

[صفحه 53]

صفحه 51، 52، 53.