کد مطلب:99072 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:771
در اینجا به جای پرداختن به تك تك این ادله و نشان دادن ضعف های آنها [صفحه 28] نقدهائی كلی كه بر نظریه عدالت صحابه و حجیت قول آنان، وارد است را بازگو می كنیم: 1- این رای با آیات بسیاری كه صحابه را مذمت كرده و آنان را اهل نفاق می داند، معارض است. مانند: آیات 8 تا 20 از سوره ی بقره. آیه 142 از سوره ی نساء،«و لا یاتون الصلاه الا و هم كسالی». آیه ی 46 از سوره ی انفال،«و لكن كره الله انبعاثهم». آیه ی 47 از سوره ی توبه،«لو خرجوا فیكم ما زادوكم الا خبالا». آیه ی 56 از سوره ی توبه،«و یحلفون بالله انهم منكم و ما هم منكم». آیه ی 49 از سوره ی توبه،«و منهم من یقول ائذن لی و لا تفتنی». آیه ی 76 از سوره ی توبه،«فلما اتاهم من فضله بخلوا به». 2- این نظریه با روایت های فراوانی كه از پیامبر در مذمت برخی صحابه صادر شده منافات دارد مانند حدیث: ان فی اصحابی اثناعشر منافقا.[2]. قد كثرت علی الكذابه.[3]. الشرك اخفی فیكم من دبیب النمل.[4]. ان من اصحابی من لا یرانی بعدی و لا اراه.[5]. لا ادری ما تحدثون بعدی.[6]. لا ترجعوا بعدی كفارا.[7]. و... [صفحه 29] 3- این رای با واقعیت های خارجی سازگار نیست، چرا كه برخی صحابه مرتكب گناهان بزرگی چون زنا، قتل نفس، شرب خمر و شهادت دروغ شده اند.[8]. 4- این نظریه با روح اسلام كه ملاك رستگاری و قرب را، ایمان و عمل صالح و تقوا می داند ناسازگار است. انا جعلناها ما علی الارض زینه لها لنبلوهم ایهم احسن عملا[9]. الذی خلق الموت و الحیاه لیبلوكم ایكم احسن عملا[10]. و العصر ان الانسان لفی خسر الا الذین آمنوا و عملو الصالحات[11]. و جلعناكم قبائل و شعوبا لتعارفوا ان اكرمكم عند الله اتقاكم[12]. نقدهای دیگری نیز بر این نظریه وارد شده كه از ذكر آن صرف نظر می شود.[13]. همچنین در نقد حدیث اصحابی كالنجوم رساله ها و مقالاتی تحریر شده كه سند و دلالت آن را به دقت مورد نقد قرار داده اند.[14]. نتیجه اینكه: از نظر شیعه، سخن صحابه به عنوان صحابی ارزش و اعتباری ندارد مگر آنكه صحابی جزء ائمه معصومین علیهم السلام باشد مانند حضرت علی علیه السلام كه دلیل بر حجیت سخنانش اقامه شد و یا اینكه صحابی راوی سخن پیامبر باشد كه در این صورت هم، اعتبار و حجیت از آن سخن پیامبر است، نه صحابی.[15]. [صفحه 31]
سخن صحابیان بدان جهت كه، اسباب نزول را می شناختند و شاهد احكام پیامبر بوده و بر اصول احكام می یافتند و نیز معرفت آنان به زبان عربی، سبب می شود كه سخن آنان به حق و صواب نزدیك باشد.[1].
صفحه 28، 29، 31.