بخشندگی

آن روز به خانه ی خدا رفته بود...همان هنگام می شنید كه مردی با خدا به گفتگو نشسته است كه:خداوندا، ده هزار درهم نصیبم كن...امام (ع) هماندم به خانه بازگشت و آن پول را برای او فرستاد.

یكروز، كنیزی از كنیزان او، دسته گلی خوشبوی به تحفه، پیشكش كرد، امام (ع)، در مقابل او را آزاد فرمود و چون

[ صفحه 8]

پرسیدند چرا چنین كردی؟، فرمود:

خدا ما را چنین تربیت كرده است و این آیه را بازخواندند:

«و اذا حییتم بتحیة فحیوا باحسن منها»

یعنی چون به شما هدیه ای دادند، به نیكوتر، پاسخ گویید [1] .

سه بار در زندگی، هر چه داشت، حتی كفش- و پای افزار- را به دو نیم تقسیم كرد و در راه خدا داد [2] .

[1] بحار ج 43 ص 343- 342.

[2] بحار ج 43 ص 332- تاريخ الخلفاء ص 190.