کد مطلب:250359 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:367

ترجمه
[1] -1- صدوق با سند خود از امام هادی علیه السلام نقل می كند كه فرمود:

معبودا! عقول خردورزان، سرگردان، و نو (اندیشی) های نوآوران، كوتاه، و اوصاف توصیف كنندگان، (ناتوان و) از هم گسسته، و سخنان بیهوده گویان، (بی ربط و) ناچیزند از این كه ژرفای شگفتی مرتبه ی وجودی تو را دریابند، یا به بلندای منزلت تو برسند، تو (بی انتهایی و) مقام نامتناهی داری، و هیچ چشمی تو را با اشاره ی خود، و (هیچ زبانی تو را) با تعبیر خود درنیابد، چه دوری (از ادراك حسی و وهمی ما آدمیان) چه دوری! ای آغاز (همه ی آغازها)! ای یكتا! ای یگانه! تو با عزت كبریایی خود در بلندای عظمت ها جا داری، و با جبروت فخر (و جلال) خود از هر آفتاب و حد پذیری برتری.

[2] -2- طبرسی می گوید:

از ابوالحسن امام هادی علیه السلام پرسیدند: آیا خدا پیوسته بوده است و هیچ چیز با او نبوده است، سپس موجودات را از نو بیافرید و بهترین اسماء را برای خود برگزید، یا اسماء و حروف نیز با او پیوسته بوده اند و قدیمند؟

امام علیه السلام فرمود: خدا (در مرتبه ی ذاتی خود) پیوسته (یگانه) بوده است، سپس آنچه را خواست بیافرید، هیچ چیزی بازدارنده ی قضا، و مانع حكم او نیست، عقول خرد ورزان سرگردان، و نو (اندیشی) های نوآوران، كوتاه، و اوصاف توصیف كنندگان، (ناتوان و) از هم گسسته، و سخنان بیهوده گویان، (بی ربط و) ناچیزند از این كه ژرفای شگفتی مرتبه ی وجودی او را دریابند، یا به بلندای منزلت او برسند، او (بی انتهاست و) مقام نامتناهی دارد، و هیچ چشمی با اشاره ی خود، و (هیچ زبانی) با تعبیر خود، او را درنیابد، او چه دور است (از ادراك حسی و وهمی ما)! چه دور است!