کد مطلب:254169 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:327

گنجینه کتابخانه » اهل بیت » امام هادی (ع) » امام عسکری(ع)

طلیعه

سامرا، سرای صمیمیت، صفا و سرزمین خاطره ها است، شهری كه در آسمان غم گرفته ی خویش، سه آفتاب ناب را در یك افق و در یك كهكشان بی نظیر جای داده است.

در فضل سامرا، همین بس كه مشهد عسكریین و مهد هدایت و مشرق آفتاب امید و انتظار است، آفتابی كه در عین غیبت و غربت، غروب ناپذیر و خاموش نشدنی است.

آفتاب سامرا - نزدیك به نیم قرن - چشمش به این روشن بود كه بیش از او و پیشتر از او، سه آفتاب ناب و سه خورشید خدایی، هر روز پیش از طلوع، روز و روزگاران را روشنی بخش و حیات آفرین بودند.

قریب به نیم قرن، در پرتو سه حجت خدا و رهبر معصوم (حضرت امام هادی و امام حسن عسكری و امام مهدی علیهم السلام) هر چه نور و روشنایی بود از سامرا سرچشمه می گرفت، تو گویی خورشید نیز به آستان مقدس سامرا می سایید و از آنجا كسب فیض و نور



[ صفحه 12]



می كرد و از آسمان سامرا به جهان هستی می تابید.

و نیز در سامرا آخرین آفتاب ناب، از آسمان نبوت و امامت، درخشیدن آغازید و با میلادی بس مبارك، تاریخ را تولدی تازه و اسلام و انسانیت را ولادتی دوباره و جاودانه بخشید.

حال پیش از حدیث حرم و صحبت از سامرا تذكر چند نكته، مفید به نظر می رسد:

1 - در این دفتر سعی شده است تا حد توفیق، تاریخ تشیع در سامرا نشان داده شود و جز حدیث حبیب و روایت یار حرفی دیگر گفته نشود و ذكر اغیار را به دیگران واگذارد، چرا كه آن به تنهایی خود دایره ای بس بزرگ است كه در مجال اندك این مقال نمی گنجد.

2 - در نقل قولها، از آوردن عین عبارت دیگران و كلیشه كردن كلمات از كتابهای مورد استناد، اجتناب شده است، مگر اینكه آن سخن لطفی و آن حرف حسنی داشته باشند و صد البته نه چنانكه این كار، انكار را موجب و ابهام را باعث شود.

«و آخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله اجمعین» .

محمد صحتی سردرودی

قم - 73/7/15



[ صفحه 13]