کد مطلب:312204 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:792

تولد
برخی از نسب نویسان و شخصیت نگاران، سن حضرت عباس (ع) را در زمان شهادت سی و چهار سال نوشته اند؛ [1] بنابراین، تولد آن حضرت در حدود سال 26 هـ. ق خواهد بود. [2] .


[1] المجدي، ص 15؛ سراج الانساب، ص 174؛ بطل العلقمي، ج 2، ص 5.

[2] ابصار العين، ص 25؛ العباس، ص 74؛ بطل العلقمي، ج 2، ص 6؛ الانوار النعمانية، ص 124؛ ابن اثير در اسدالغابة، ج 4، ص 121 پس از نقل دروغين شكنجه ي ابن ملجم به دست امام حسن و امام حسين (ع) مي نويسد: «و عباس در آن هنگام خرد بود و بالغ نشده بود.» البته اهل تسنن سن بلوغ را هفده يا هجده سال قمري مي دانند. اگر برابر نقل برخي از مورخان (تاريخ الطبري، ج 4، 118 و نيز الكامل، ج 3، ص 297) بپذيريم كه اميرمؤمنان (ع) پس از شهادت حضرت زهرا (س) (سال 11 ق) و پيش از ازدواج با ديگر زنان، با ام البنين ازدواج كرده است، مي توان پذيرفت كه در سال شهادت امام علي (ع) (40 ق) عباس تقريبا پانزده سال (سن بلوغ به نظر شيعه) داشته است.

الاصابة، (ج 2، ص 508) عباس (ع) را در شمار تابعين و از راويان اخبار اميرمؤمنان علي (ع) معرفي مي كند. بر اين اساس مي بايست عباس (ع) در زمان حيات علي (ع) جواني كامل و داراي هوش و بيان كافي باشد تا بتواند از زمره ي راويان اخبار قلمداد شود. (در اين باره به فصل سوم همين كتاب بنگريد.).