کد مطلب:122818 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:297
میلاد
امام حسن مجتبی نخستین نواده ی پیامبر عزیز اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و نخستین فرزند امیرمؤمنان علی علیه السلام و بانوی دو جهان حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها بود و در پانزدهم ماه رمضان سال سوم هجری چشم به جهان گشود. [1] .
امام حسن علیه السلام دومین پیشوای معصوم و یكی از پنج تن «آل عبا» بود. پیامبر بزرگوار، او و برادرش را دو سرور جوانان بهشت و دو گل خوشبوی خویش نامید.
هنگامی كه آن حضرت در شهر «مدینه» پا به عرصه ی گیتی نهاد، فاطمه ی زهراء سلام الله علیها از همسر خود خواست كه او را نامگذاری كند؛ امام علی علیه السلام فرمود كه در نامگذاری او از پدربزرگ كودك پیشی نمی گیرد. وقتی كه رسول خدا برای گفتن تبریك و تهنیت به خانه ی حضرت علی رفت، نوزاد را به خدمت حضرتش بردند. ایشان در گوش راست وی «اذان» و در گوش چپ «اقامه» گفتند و او را «حسن» نامیدند. این اسم هرگز در دوران جاهلیت شنیده نشده بود. [2] .
رسول اكرم با دست مبارك خود گوسفندی برای او قربانی كرد و فرمود: «با نام خدا، این عقیقه را برای حسن تهیه می كنم.» [3] .
سپس فرمود: «بار پروردگارا! استخوانش را به جای استخوان او، گوشتش را به جای گوشت او، خونش را به جای خون او و مویش را به جای موی او عقیقه
[ صفحه 225]
می كنم. خداوندا! این عقیقه را پناه و نگاهبان محمد و آل محمد قرار ده.» [4] .
سپس موی سر حسن علیه السلام را تراشید و امر كرد كه هموزن آن، نقره صدقه بدهند. آنگاه سر مبارك حسن را با ماده ی خوشبویی معطر فرمود. [5] .
كنیه ی آن حضرت «ابومحمد» و مشهورترین لقب وی «مجتبی» است.
[ صفحه 226]
امام حسن علیه السلام دومین پیشوای معصوم و یكی از پنج تن «آل عبا» بود. پیامبر بزرگوار، او و برادرش را دو سرور جوانان بهشت و دو گل خوشبوی خویش نامید.
هنگامی كه آن حضرت در شهر «مدینه» پا به عرصه ی گیتی نهاد، فاطمه ی زهراء سلام الله علیها از همسر خود خواست كه او را نامگذاری كند؛ امام علی علیه السلام فرمود كه در نامگذاری او از پدربزرگ كودك پیشی نمی گیرد. وقتی كه رسول خدا برای گفتن تبریك و تهنیت به خانه ی حضرت علی رفت، نوزاد را به خدمت حضرتش بردند. ایشان در گوش راست وی «اذان» و در گوش چپ «اقامه» گفتند و او را «حسن» نامیدند. این اسم هرگز در دوران جاهلیت شنیده نشده بود. [2] .
رسول اكرم با دست مبارك خود گوسفندی برای او قربانی كرد و فرمود: «با نام خدا، این عقیقه را برای حسن تهیه می كنم.» [3] .
سپس فرمود: «بار پروردگارا! استخوانش را به جای استخوان او، گوشتش را به جای گوشت او، خونش را به جای خون او و مویش را به جای موی او عقیقه
[ صفحه 225]
می كنم. خداوندا! این عقیقه را پناه و نگاهبان محمد و آل محمد قرار ده.» [4] .
سپس موی سر حسن علیه السلام را تراشید و امر كرد كه هموزن آن، نقره صدقه بدهند. آنگاه سر مبارك حسن را با ماده ی خوشبویی معطر فرمود. [5] .
كنیه ی آن حضرت «ابومحمد» و مشهورترین لقب وی «مجتبی» است.
[ صفحه 226]
[1] شيخ مفيد - ارشاد - ص 169.
[2] علامه سيد محسن امين - در آستان اهلبيت (ترجمه ي اعيان الشيعه) ص 29.
[3] مدرك بالا - به نقل از اصول كافي.
[4] مدرك بالا.
[5] مدرك بالا.