کد مطلب:151505 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155
فرجام
این، امام ابوعبدالله الحسین - علیه السلام - است:
سیمای او،
و سیره اش پیش از كربلا،
و در سرزمین كربلا در روز عاشورا.
پس از كربلا هم، در این زمان كوتاه یا بلند، در درازنای چهارده سده، همچنان یاد امام حسین - علیه السلام - باقی است، فریادهای او در گوش زمانه طنین افكن است، و نه نداهایش، نه غصه هایش، و نه قالب حركتش، هیچیك پایان نپذیرفته اند.
تاریخ، وجود او را بازمی آفریند، بازمی گرداند، نفسهای او را تكرار می كند، و ثابت می كند كه «هر روز عاشوراست و هر سرزمین كربلا».
اگر این روزگار از وجود شخص امام حسین - علیه السلام - بی بهره است، روح و اهداف او، در فرزندانش، پیروانش و كسانی كه راه و روش و طریقه ی او را پی گرفته اند تبلور یافته؛ و اینان زمین را از نشانه های او پر می كنند، پاسدارانه پرچم حق را بر دوش می گیرند و در سرار جهان به اهتزاز درمی آورند، تا این كره ی خاكی به حكم خداوند بازگردد، بشریت از نعمتهای الهی بهره مند شود، و وعده ی خداوند تحقق یابد كه در كتاب ارجمندش می فرماید:
«وعد الله الذین ءامنوا منكم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض كما استخلف الذین من قبلهم و لیمكنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننی لایشركون بی شیئا و من كفر بعد ذلك فاولئك هم الفاسقون».
(النور / 55: خداوند به كسانی كه ایمان آورده اند و كارهای شایسته كرده اند، وعده داده است كه آنان را در این سرزمین جانشین گرداند، همچنانكه كسانی را كه پیش از آن بودند نیز جانشین پیشینیان گردانید؛ و دینشان را كه بر آنان
می پسندد، برای آنان پایگاه دهد، و بعد از بیمناكیشان، به آنان امن و امان ببخشد؛ كه مرا می پرستند و چیزی را شریك من قرار نمی دهند؛ و كسانی كه بعد از این كفر ورزند، اینانند كه نافرمان اند).
«و اخر دعواهم ان الحمد الله رب العالمین»
(یونس / 10: بازپسین گفتار ایشان آن است كه گویند:
سپاس و ستایش خدای راست،
پروردگار جهانیان).
سیمای او،
و سیره اش پیش از كربلا،
و در سرزمین كربلا در روز عاشورا.
پس از كربلا هم، در این زمان كوتاه یا بلند، در درازنای چهارده سده، همچنان یاد امام حسین - علیه السلام - باقی است، فریادهای او در گوش زمانه طنین افكن است، و نه نداهایش، نه غصه هایش، و نه قالب حركتش، هیچیك پایان نپذیرفته اند.
تاریخ، وجود او را بازمی آفریند، بازمی گرداند، نفسهای او را تكرار می كند، و ثابت می كند كه «هر روز عاشوراست و هر سرزمین كربلا».
اگر این روزگار از وجود شخص امام حسین - علیه السلام - بی بهره است، روح و اهداف او، در فرزندانش، پیروانش و كسانی كه راه و روش و طریقه ی او را پی گرفته اند تبلور یافته؛ و اینان زمین را از نشانه های او پر می كنند، پاسدارانه پرچم حق را بر دوش می گیرند و در سرار جهان به اهتزاز درمی آورند، تا این كره ی خاكی به حكم خداوند بازگردد، بشریت از نعمتهای الهی بهره مند شود، و وعده ی خداوند تحقق یابد كه در كتاب ارجمندش می فرماید:
«وعد الله الذین ءامنوا منكم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض كما استخلف الذین من قبلهم و لیمكنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننی لایشركون بی شیئا و من كفر بعد ذلك فاولئك هم الفاسقون».
(النور / 55: خداوند به كسانی كه ایمان آورده اند و كارهای شایسته كرده اند، وعده داده است كه آنان را در این سرزمین جانشین گرداند، همچنانكه كسانی را كه پیش از آن بودند نیز جانشین پیشینیان گردانید؛ و دینشان را كه بر آنان
می پسندد، برای آنان پایگاه دهد، و بعد از بیمناكیشان، به آنان امن و امان ببخشد؛ كه مرا می پرستند و چیزی را شریك من قرار نمی دهند؛ و كسانی كه بعد از این كفر ورزند، اینانند كه نافرمان اند).
«و اخر دعواهم ان الحمد الله رب العالمین»
(یونس / 10: بازپسین گفتار ایشان آن است كه گویند:
سپاس و ستایش خدای راست،
پروردگار جهانیان).