کد مطلب:161350 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
کربلا
قول صحیح آنكه سر مقدس اباعبدالله علیه السلام در كربلا، كنار جسد مطهرش دفن شده است. اكثر علماء و محققین و مورخین، همین نظر را صحیح می دانند. [1] مرحوم علامه ی
مجلسی، سید مرتضی علم الهدی، سید بن طاووس، شیخ طوسی و دیگر بزرگان، همگی این قول را مورد تأیید قرار داده و اقوال دیگر را معتبر ندانسته اند. این عده احادیثی را كه ناظر بر محل دفن سر امام در محلی غیر از كربلاست، را غیر موثق و یا مجهول می دانند.
اما آنچه باعث شهرت دفن سر مبارك امام در اماكن مذكور گردیده، این است كه یزید تا مدتی، جهت ترساندن مردم و به نظر خود ایجاد آرامش، آن را به شهرهای مختلف می فرستاد و این سر مبارك، روزها یا ساعت ها در این اماكن قرار گرفته و به تدریج در طول تاریخ موقف سر، به عنوان مدفن سر ثبت شده است و بشیر بن جذلم در مدینه ی منوره به این موضوع اشاره نموده كه رأس حسین علیه السلام در شهرها به گردش پرداخت.
وجود این سر مبارك و گردش آن در شهرها، بركات بسیاری داشت. عصر روز عاشورا، نه تنها دوستان، بلكه دشمنان را به گریه واداشت. شام عاشورا، مطبخ خولی را نورباران كرد. كاخ ابن زیاد را به عزا نشاند و زید بن ارقم را به ستیز با ابن مرجانه دعوت كرد، تا از بوسه گیری پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم حدیث بخواند و جمعیت را بگریاند. خفته ها را بیدار نموده و عالم مسیحی را با خود همكیش كرد و سرانجام در هدر دادن زحمات و تبلیغات 46 ساله ی امویها مؤثر واقع شد. [2] .
مجلسی، سید مرتضی علم الهدی، سید بن طاووس، شیخ طوسی و دیگر بزرگان، همگی این قول را مورد تأیید قرار داده و اقوال دیگر را معتبر ندانسته اند. این عده احادیثی را كه ناظر بر محل دفن سر امام در محلی غیر از كربلاست، را غیر موثق و یا مجهول می دانند.
اما آنچه باعث شهرت دفن سر مبارك امام در اماكن مذكور گردیده، این است كه یزید تا مدتی، جهت ترساندن مردم و به نظر خود ایجاد آرامش، آن را به شهرهای مختلف می فرستاد و این سر مبارك، روزها یا ساعت ها در این اماكن قرار گرفته و به تدریج در طول تاریخ موقف سر، به عنوان مدفن سر ثبت شده است و بشیر بن جذلم در مدینه ی منوره به این موضوع اشاره نموده كه رأس حسین علیه السلام در شهرها به گردش پرداخت.
وجود این سر مبارك و گردش آن در شهرها، بركات بسیاری داشت. عصر روز عاشورا، نه تنها دوستان، بلكه دشمنان را به گریه واداشت. شام عاشورا، مطبخ خولی را نورباران كرد. كاخ ابن زیاد را به عزا نشاند و زید بن ارقم را به ستیز با ابن مرجانه دعوت كرد، تا از بوسه گیری پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم حدیث بخواند و جمعیت را بگریاند. خفته ها را بیدار نموده و عالم مسیحی را با خود همكیش كرد و سرانجام در هدر دادن زحمات و تبلیغات 46 ساله ی امویها مؤثر واقع شد. [2] .
[1] منتهي الامال ج 1، ص 440 - منتخب التواريخ، ص 238 و 239.
[2] با اندكي تغيير، سيماي امام حسين عليه السلام، ص 241 تا 243.