کد مطلب:193870 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:263
پیشگفتار
نامه ای از امام صادق علیه السلام در كتاب های كافی [1] ، وافی و بحارالانوار [2] آمده است كه توصیه های بسیار مهمی برای شیعیان دربر دارد. مرحوم كلینی این رساله را با سه سند ذكر كرده و علامه مجلسی هر سه سند را معتبر دانسته است.
«عن أبی عبدالله انه كتب بهذه الرسالة الی أصحابه و أمرهم بمدارستها، و النظر فیها، و تعاهدها، و العمل بها».
آن امام همام قبل از پرداختن به متن نامه چهار دستور در مورد این نامه به شیعیان می دهند، كه عبارتند از: مدارست، نظر، تعاهد، و عمل.
«مدارست»، یعنی برای یكدیگر خواندن؛ «نظر» در این جا به معنای تأمل در یكایك كلمات و اندیشیدن در آن است؛ «تعاهد» یعنی تكرار و تجدید عهد كردن و معنای «عمل» هم معلوم است.
آری، امام علیه السلام به شیعیان سفارش می كنند كه مطالب این رساله را بارها برای خود و دیگران بخوانند و در آن تأمل نمایند و بدان عمل كنند. نكات مذكور در این نامه ی شریفه به قدری مهم است كه رهبر شیعیان این چنین بر حفظ و تكرار و خواندن و عمل به آن تأكید می كنند. شیعیان آن زمان نیز در برابر این توصیه ها چنین كردند:
«فكانوا یضعونها فی مساجد بیوتهم، فاذا فرغوا من الصلاة نظروا فیها؛ رونوشت
[ صفحه 12]
نامه ی امام را در نمازخانه منزل های خود قرار می دادند و وقتی از نماز فارغ می شدند در مضامین آن تأمل می كردند».
براساس سفارش پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم مستحب است كه در خانه جایی به عنوان نمازخانه معین شود. ائمه اطهار این مسئله را رعایت می كرده اند؛ به عنوان مثال، در روایات و تاریخ آمده است هنگام ضربت خوردن حضرت امیر علیه السلام ایشان را به مصلای منزلشان انتقال دادند و این می رساند كه آن حضرت در خانه خویش، جایی را بدین منظور اختصاص داده بوده اند. در آن روزگار، شیعیان نیز با تأسی به پیشوایان خود، در خانه هایشان جایی را به عنوان نمازخانه تعیین می كردند. اهمیت نامه ی امام صادق علیه السلام برای آنها به اندازه ای بود كه علی رغم كمبود قلم و كاغذ در آن روزگار، نسخه ای از این نامه را در نمازخانه می نهادند و بعد از نماز آن را مطالعه می كردند و این چنین با دل و جان از امر مولای خویش اطاعت می كردند.
امید است ما هم كه پیرو آن امام همام هستیم بتوانیم به سفارش های حضرتش عمل كنیم.
[ صفحه 13]
«عن أبی عبدالله انه كتب بهذه الرسالة الی أصحابه و أمرهم بمدارستها، و النظر فیها، و تعاهدها، و العمل بها».
آن امام همام قبل از پرداختن به متن نامه چهار دستور در مورد این نامه به شیعیان می دهند، كه عبارتند از: مدارست، نظر، تعاهد، و عمل.
«مدارست»، یعنی برای یكدیگر خواندن؛ «نظر» در این جا به معنای تأمل در یكایك كلمات و اندیشیدن در آن است؛ «تعاهد» یعنی تكرار و تجدید عهد كردن و معنای «عمل» هم معلوم است.
آری، امام علیه السلام به شیعیان سفارش می كنند كه مطالب این رساله را بارها برای خود و دیگران بخوانند و در آن تأمل نمایند و بدان عمل كنند. نكات مذكور در این نامه ی شریفه به قدری مهم است كه رهبر شیعیان این چنین بر حفظ و تكرار و خواندن و عمل به آن تأكید می كنند. شیعیان آن زمان نیز در برابر این توصیه ها چنین كردند:
«فكانوا یضعونها فی مساجد بیوتهم، فاذا فرغوا من الصلاة نظروا فیها؛ رونوشت
[ صفحه 12]
نامه ی امام را در نمازخانه منزل های خود قرار می دادند و وقتی از نماز فارغ می شدند در مضامین آن تأمل می كردند».
براساس سفارش پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم مستحب است كه در خانه جایی به عنوان نمازخانه معین شود. ائمه اطهار این مسئله را رعایت می كرده اند؛ به عنوان مثال، در روایات و تاریخ آمده است هنگام ضربت خوردن حضرت امیر علیه السلام ایشان را به مصلای منزلشان انتقال دادند و این می رساند كه آن حضرت در خانه خویش، جایی را بدین منظور اختصاص داده بوده اند. در آن روزگار، شیعیان نیز با تأسی به پیشوایان خود، در خانه هایشان جایی را به عنوان نمازخانه تعیین می كردند. اهمیت نامه ی امام صادق علیه السلام برای آنها به اندازه ای بود كه علی رغم كمبود قلم و كاغذ در آن روزگار، نسخه ای از این نامه را در نمازخانه می نهادند و بعد از نماز آن را مطالعه می كردند و این چنین با دل و جان از امر مولای خویش اطاعت می كردند.
امید است ما هم كه پیرو آن امام همام هستیم بتوانیم به سفارش های حضرتش عمل كنیم.
[ صفحه 13]
[1] كافي، ج 8، ص 2.
[2] بحارالانوار، ج 75، ص 210.