کد مطلب:210961 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:215
شیعه
تشیع در زمان خود پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم شهرت یافت و چندین نفر از اصحاب پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم به شیعه معروف بودند كه سلمان و ابی ذر و مقداد و عمار و غیره از بارزترین رجال اصحاب بودند.
شیعه در لغت به معنی تبعیت - اطاعت و پیروی است و این لفظ اختصاص به پیروان اهل بیت (ع) دارد. [1] .
اول كسی كه به لفظ شیعه شهرت یافت امیرالمؤمنین و اولاد طاهرین او بود و احادیث بسیاری درباره شیعه از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده كه اجمال آن را از نظر خوانندگان به عرض می رسانیم. [2] .
[ صفحه 42]
قال ص یا علی انت و شیعتك من الفائزین بنابراین اولین لفظ شیعه به زبان وحی جاری شد و او بود كه پیروان علی بن ابیطالب را شیعه نامید و بعد این كلمه در پیروان هر طایفه ذكر شد ولی چون احزاب سیاسی در قرن تا نیمه قرن دوم از بین رفت شیعه مخصوص به پیروان امیرالمؤمنین علیه السلام گردید و تاكنون هم اطلاق بر همین فرقه می شود كه به چند طایفه تقسیم می شوند و اطلاق حقیقی شیعه بر آن فرقه امامیه اثنی عشریه است.
فرق شیعه بسیار است كه بنابر نقل كتب ملل و نحل بسیاری را منتسب به شیعه كرده اند مانند هشامیه كه نسبت به هشام بن حكم صحابه حضرت صادق علیه السلام.
زراریه: نسبت به زرارة بن اعین - شیطانیه نسبت به مومن الطاق محمد بن نعمان احول یونسیه نسبت به یونس بن عبدالرحمن كه این ها همه از اصحاب ائمه بوده اند. این نسبت نه از راه ابراز عقیده خاصی باشد بلكه به سبب سبك روایت آنها می باشد كه اتباع آنها را از فرق شیعه نامیده اند.
یك دسته هم به سبب توقف یا عدول یا انحراف یا تكذیب ائمه آنها را هم از فرق شیعه نامیده اند مانند مغیرة بن سعید كه امام محمد باقر علیه السلام را تكذیب نموده یا ابی الخطاب كه امام صادق را تكذیب نمود و حضرت از او تبری جست و یا ابی جارود كه از ضالین گردیده كه همه مورد رد ائمه می باشند مگر كسانی كه پیرو عقیده آنها باشند.
شیعه در لغت به معنی تبعیت - اطاعت و پیروی است و این لفظ اختصاص به پیروان اهل بیت (ع) دارد. [1] .
اول كسی كه به لفظ شیعه شهرت یافت امیرالمؤمنین و اولاد طاهرین او بود و احادیث بسیاری درباره شیعه از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده كه اجمال آن را از نظر خوانندگان به عرض می رسانیم. [2] .
[ صفحه 42]
قال ص یا علی انت و شیعتك من الفائزین بنابراین اولین لفظ شیعه به زبان وحی جاری شد و او بود كه پیروان علی بن ابیطالب را شیعه نامید و بعد این كلمه در پیروان هر طایفه ذكر شد ولی چون احزاب سیاسی در قرن تا نیمه قرن دوم از بین رفت شیعه مخصوص به پیروان امیرالمؤمنین علیه السلام گردید و تاكنون هم اطلاق بر همین فرقه می شود كه به چند طایفه تقسیم می شوند و اطلاق حقیقی شیعه بر آن فرقه امامیه اثنی عشریه است.
فرق شیعه بسیار است كه بنابر نقل كتب ملل و نحل بسیاری را منتسب به شیعه كرده اند مانند هشامیه كه نسبت به هشام بن حكم صحابه حضرت صادق علیه السلام.
زراریه: نسبت به زرارة بن اعین - شیطانیه نسبت به مومن الطاق محمد بن نعمان احول یونسیه نسبت به یونس بن عبدالرحمن كه این ها همه از اصحاب ائمه بوده اند. این نسبت نه از راه ابراز عقیده خاصی باشد بلكه به سبب سبك روایت آنها می باشد كه اتباع آنها را از فرق شیعه نامیده اند.
یك دسته هم به سبب توقف یا عدول یا انحراف یا تكذیب ائمه آنها را هم از فرق شیعه نامیده اند مانند مغیرة بن سعید كه امام محمد باقر علیه السلام را تكذیب نموده یا ابی الخطاب كه امام صادق را تكذیب نمود و حضرت از او تبری جست و یا ابی جارود كه از ضالین گردیده كه همه مورد رد ائمه می باشند مگر كسانی كه پیرو عقیده آنها باشند.
[1] استيعاب در كلمه ابي ذر - درجات الرفيعه سيد عليخان در ترجمه سلمان - روضات الجنات از كتاب الزينة ابي حاتم رازي - شرح نهج البلاغه ص 225 ج 4 خطط اشام محمد كرد علي ص 251 ص 256 ج 5 همچنين قاموس لسان العرب - نهايه ابن اثير - مقدمه ابن خلدون ص 138.
[2] صواعق المحرقه ابن حجر آيه 8 و آيه 10 در فضل اهل بيت - نهاية ابن اثير در قمح - الدر المنثور سيوطي در تفسير قوله تعالي ان الذين آمنوا و عملوا الصالحات اولئك هم خير البريه و غيره.