کد مطلب:236849 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:272
عبادت
- آن حضرت شب ها عادت داشت كم بخوابد و بیشتر شب ها را از اول شب تا صبح بیدار بود.
- روزه بسیار می گرفت و روزه ی سه روز از هر ماه؛ پنجشنبه اول ماه و پنجشنبه ی آخر ماه و چهارشبه میان ماه از او فوت نشد و می فرمود: «روزه ی این سه روز، مقابل روزه ی دهر است.»
- صولی می گوید: از قول مادر پدرم شنید كه حضرت وقتی نماز صبح به جا می آوردند در اول وقت، به سجده می رفت و سر برنمی داشت تا طلوع آفتاب.
- امام رضا علیه السلام هر سه روز یك بار قرآن را ختم می كرد و می گفت: اگر بخواهم می توانم آن را در كمتر از سه روز هم ختم كنم؛ اما هرگز به آیه ای نمی گذرم مگر آن كه فكر می كنم در آن و تفكر می كنم كه در چه چیزی فرود آمده و در كدام وقت نازل شده؛ از همین رو هر سه روز یك بار ختم می كنم.
جابر ضحاك روایت كرده كه: مأمون مرا فرستاد تا حضرت رضا علیه السلام را تحت الحفظ به او برسانم؛ پس من در خدمت آن
[ صفحه 43]
حضرت بودم از مدینه تا مرو و به خدا سوگند كه مردی مثل آن حضرت در تقوی و كثرت یاد خدا در همه ی اوقات و شدت خوف از حق تعالی ندیدم.
عادت آن جناب چنان بود كه چون صبح می شد نماز صبح را ادا می كرد و بعد از سلام نماز در مصلای خود می نشست و پیوسته تسبیح و تحمید و تكبیر و تهلیل می گفت: و صلوات بر حضرت رسول و آل او می فرستاد تا آفتاب طلوع می كرد؛ پس از آن به سجده می رفت و سجده را چنان طول می داد تا روز بلند می شد پس سر از سجده برمی داشت و مردم را موعظه می فرمودند.
(منتهی الآمال، ص 470 ج 2)
- روزه بسیار می گرفت و روزه ی سه روز از هر ماه؛ پنجشنبه اول ماه و پنجشنبه ی آخر ماه و چهارشبه میان ماه از او فوت نشد و می فرمود: «روزه ی این سه روز، مقابل روزه ی دهر است.»
- صولی می گوید: از قول مادر پدرم شنید كه حضرت وقتی نماز صبح به جا می آوردند در اول وقت، به سجده می رفت و سر برنمی داشت تا طلوع آفتاب.
- امام رضا علیه السلام هر سه روز یك بار قرآن را ختم می كرد و می گفت: اگر بخواهم می توانم آن را در كمتر از سه روز هم ختم كنم؛ اما هرگز به آیه ای نمی گذرم مگر آن كه فكر می كنم در آن و تفكر می كنم كه در چه چیزی فرود آمده و در كدام وقت نازل شده؛ از همین رو هر سه روز یك بار ختم می كنم.
جابر ضحاك روایت كرده كه: مأمون مرا فرستاد تا حضرت رضا علیه السلام را تحت الحفظ به او برسانم؛ پس من در خدمت آن
[ صفحه 43]
حضرت بودم از مدینه تا مرو و به خدا سوگند كه مردی مثل آن حضرت در تقوی و كثرت یاد خدا در همه ی اوقات و شدت خوف از حق تعالی ندیدم.
عادت آن جناب چنان بود كه چون صبح می شد نماز صبح را ادا می كرد و بعد از سلام نماز در مصلای خود می نشست و پیوسته تسبیح و تحمید و تكبیر و تهلیل می گفت: و صلوات بر حضرت رسول و آل او می فرستاد تا آفتاب طلوع می كرد؛ پس از آن به سجده می رفت و سجده را چنان طول می داد تا روز بلند می شد پس سر از سجده برمی داشت و مردم را موعظه می فرمودند.
(منتهی الآمال، ص 470 ج 2)