کد مطلب:274948 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:314
نواب اربعه
نواب مخصوص آن بزرگوار در زمان غیبت صغری چهار نفر بودند نائل اول عثمان بن سعید عمری رحمه الله علیه بود. این مرد بزرگوار اول از اصحاب حضرت امام علی النقی علیه السلام بود بعد از رحلت آن بزرگوار از اصحاب حضرت امام حسن عسكری علیه السلام بشمار می رفت بعد از رحلت حضرت امام حسن عسكری علیه السلام از طرف حضرت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بمقام سفارت كبری منصوب گردید او از طایفه بنی اسد بود - شیخ طوسی رحمه الله علیه در كتاب الغیبه ص 214 گوید و یقال له السمان لانه كان یتجر فی السمن تغطیه علی الامر ترجمه اینكه او را سمان (روغن فروش) می گفتند زیرا او برای پوشیدن امر خود بتجارت روغن اشتغال داشت، نیابت او از سال
[ صفحه 32]
260 قمری تا سال 280 ادامه داشت و جواب مسائل، و توقیعات را از طرف حضرت حجه بن الحسن العسكری علیه السلام بمردم می رساند، او در بغداد برحمت ایزدی پیوست و قبر او در آنجا مشهور و دارای قبه و صندوق كوچكی است و مزار و محل استفاضه مردم می باشد. نائب دوم محمد بن عثمان رحمه الله علیه بود بعد از وفات عثمان بن سید رحمه الله علیه فرزندش محمد بمقام سفارت رسید و دستخطی از حضرت حجه بن الحسن العسكری عجل الله تعالی فرجه الشریف درباره او صادر شد (و اما محمد بن عثمان العمری رضی الله عنه و عن ابیه من قبل فانه ثقتی و كتابه كتابی) اما محمد بن عثمان عمری خدا از او و پیش از این از پدر او راضی شود محل وثوق من است و نوشته او نوشته من است. چون در جمادی الاولی سنه 305 محمد بن عثمان رحمه الله علیه بیمار شد جماعتی از وجوه شیعه نزد او آمدند و باو گفتند اگر تو وفات كنی بجای تو چه كسی منصوب خواهد شد او اشاره به ابوالقاسم حسین بن روح نمود كه بعد از من در مهمات خود باو رجوع كنید كه من بان مامور شده ام و اینك ابلاغ رسالت كردم.
[ صفحه 33]
وی در همان ماه و همان سال (ماه جمادی الاولی سنه 305 (برحمت ایزدی پیوست و در نزد مادرش در خیابان باب الكوفه بغداد در قبری كه برای خودش مهیا كرده بود مدفون گردید و قبر او دارای بقعه و صحنی است و معروف به شیخ خلانی است. نیابت او بعد از وفات پدرش از حضرت امام زمان علیه السلام از سال 280 تا سال 305 قمری ادامه داشت. ناگفته نماند كه محمد بن عثمان رحمه الله علیه از حضرت امام حسن عسكری علیه السلام نیز نیابت داشت. نائب سوم او حسین بن روح رحمه الله است. بعد از وفات محمد بن عثمان رحمه الله امر نیابت به حسین بن روح رحمه الله تفویض گردید. شیخ طوسی علیه الرحمه در كتاب الغیبه گوید ابوالقاسم حسین بن روح در نزد شیعه و سنی دانشمندترین مردم بود و با آنها با تقیه رفتار می نمود آن بزرگوار در سال 326 در بغداد وفات كرد و در محله نوبختیه مدفون گردید. سفارت آن جناب از سال 305 تا سال 326 ادامه داشت. نائب چهارم علی بن محمد سمری رحمه الله است. پس از حسین بن روح منصب نیابت خاصه بدستور حضرت بقیه الله عجل الله تعالی فرجه الشریف به علی بن محمد سمری رسید و این
[ صفحه 34]
مرد آخرین سفیری است كه پس از او باب سفارت مسدود و غیبت كبری آغاز گردید و این مرد جلیل القدر از مفاخر علمای عصر خود بشمار می رفت و دارای كمالات و كراماتی بوده كه مورد تجلیل اهل زمان خود بوده است و سفارت او از سال 326 تا سال 329 ادامه داشت و در سال 329 در بغداد برحمت ایزدی پیوست. آخرین توقیعی كه از طرف امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف شش روز قبل از وفات او بنام این رادمرد صادر شد باین مضمون بود بنام خداوند رحمان و رحیم ای علی بن محمد سمری خداوند پاداش برادرانت را در مرگ تو بزرگ گرداند تو شش روز دیگر خواهی مرد پس بكارهای خود رسیدگی كن و به هیچ كس بعنوان جانشین خود وصیت مكن و غیبت كامل واقع شده است. من آشكار نمی شوم مگر باجازه پروردگار و این هم بعد از گذشت زمانها و قساوت دلها و پر شدن زمین از ستم خواهد بود عن قریب در میان شیعیان كسانی پیدا می شوند كه ادعا می كنند مرا دیده اند. هر كس پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعا كند مرا دیده است دروغگو است و افترا می بندد و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. راوی گوید این توقیع را نوشیتم و از نزد وی بیرون رفتیم و چون روز ششم رسید بنزد او برگشتیم
[ صفحه 35]
(دیدیم) در حالی كه او در حال احتضار بود باو گفته شد كه وصی تو كیست جواب داد لله امر هو بالغه و قضی فهذا آخر كلام سمع منه رضی الله عنه و ارضاه: خدا را امری است باید آن را با تمام برساند، این را گفت و وفات كرد و این آخر كلام او بود كه از وی شنیده شد، خداوند از او راضی باشد و راضی كند او را. این توقیع شریف منافات ندارد با حكایات بسیاری كه دلالت دارند بتشرف بعضی از مومنین در زمان غیبت كبری بحضور حضرت بقیه الله صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و درك فیوضات از محضر مقدس آن بزرگوار. علامه مجلسی علیه الرحمه در بحارالانوار ج 52 در باب من ادعی الرویه ص 151 فرماید: بیان لعله محمول علی من یدعی المشاهده مع النیابه و ایصال الاخبار من جانبه علیه السلام الی الشیعه مثال السفراء شاید آن (یعنی ادعای رویت كه ممنوع است) محمول است بر كسی كه ادعای مشاهده كند با نیابت خاصه و رسانیدن اخبار بشیعه مثل سفراء زمان غیبت صغری.
[ صفحه 36]
[ صفحه 32]
260 قمری تا سال 280 ادامه داشت و جواب مسائل، و توقیعات را از طرف حضرت حجه بن الحسن العسكری علیه السلام بمردم می رساند، او در بغداد برحمت ایزدی پیوست و قبر او در آنجا مشهور و دارای قبه و صندوق كوچكی است و مزار و محل استفاضه مردم می باشد. نائب دوم محمد بن عثمان رحمه الله علیه بود بعد از وفات عثمان بن سید رحمه الله علیه فرزندش محمد بمقام سفارت رسید و دستخطی از حضرت حجه بن الحسن العسكری عجل الله تعالی فرجه الشریف درباره او صادر شد (و اما محمد بن عثمان العمری رضی الله عنه و عن ابیه من قبل فانه ثقتی و كتابه كتابی) اما محمد بن عثمان عمری خدا از او و پیش از این از پدر او راضی شود محل وثوق من است و نوشته او نوشته من است. چون در جمادی الاولی سنه 305 محمد بن عثمان رحمه الله علیه بیمار شد جماعتی از وجوه شیعه نزد او آمدند و باو گفتند اگر تو وفات كنی بجای تو چه كسی منصوب خواهد شد او اشاره به ابوالقاسم حسین بن روح نمود كه بعد از من در مهمات خود باو رجوع كنید كه من بان مامور شده ام و اینك ابلاغ رسالت كردم.
[ صفحه 33]
وی در همان ماه و همان سال (ماه جمادی الاولی سنه 305 (برحمت ایزدی پیوست و در نزد مادرش در خیابان باب الكوفه بغداد در قبری كه برای خودش مهیا كرده بود مدفون گردید و قبر او دارای بقعه و صحنی است و معروف به شیخ خلانی است. نیابت او بعد از وفات پدرش از حضرت امام زمان علیه السلام از سال 280 تا سال 305 قمری ادامه داشت. ناگفته نماند كه محمد بن عثمان رحمه الله علیه از حضرت امام حسن عسكری علیه السلام نیز نیابت داشت. نائب سوم او حسین بن روح رحمه الله است. بعد از وفات محمد بن عثمان رحمه الله امر نیابت به حسین بن روح رحمه الله تفویض گردید. شیخ طوسی علیه الرحمه در كتاب الغیبه گوید ابوالقاسم حسین بن روح در نزد شیعه و سنی دانشمندترین مردم بود و با آنها با تقیه رفتار می نمود آن بزرگوار در سال 326 در بغداد وفات كرد و در محله نوبختیه مدفون گردید. سفارت آن جناب از سال 305 تا سال 326 ادامه داشت. نائب چهارم علی بن محمد سمری رحمه الله است. پس از حسین بن روح منصب نیابت خاصه بدستور حضرت بقیه الله عجل الله تعالی فرجه الشریف به علی بن محمد سمری رسید و این
[ صفحه 34]
مرد آخرین سفیری است كه پس از او باب سفارت مسدود و غیبت كبری آغاز گردید و این مرد جلیل القدر از مفاخر علمای عصر خود بشمار می رفت و دارای كمالات و كراماتی بوده كه مورد تجلیل اهل زمان خود بوده است و سفارت او از سال 326 تا سال 329 ادامه داشت و در سال 329 در بغداد برحمت ایزدی پیوست. آخرین توقیعی كه از طرف امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف شش روز قبل از وفات او بنام این رادمرد صادر شد باین مضمون بود بنام خداوند رحمان و رحیم ای علی بن محمد سمری خداوند پاداش برادرانت را در مرگ تو بزرگ گرداند تو شش روز دیگر خواهی مرد پس بكارهای خود رسیدگی كن و به هیچ كس بعنوان جانشین خود وصیت مكن و غیبت كامل واقع شده است. من آشكار نمی شوم مگر باجازه پروردگار و این هم بعد از گذشت زمانها و قساوت دلها و پر شدن زمین از ستم خواهد بود عن قریب در میان شیعیان كسانی پیدا می شوند كه ادعا می كنند مرا دیده اند. هر كس پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعا كند مرا دیده است دروغگو است و افترا می بندد و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. راوی گوید این توقیع را نوشیتم و از نزد وی بیرون رفتیم و چون روز ششم رسید بنزد او برگشتیم
[ صفحه 35]
(دیدیم) در حالی كه او در حال احتضار بود باو گفته شد كه وصی تو كیست جواب داد لله امر هو بالغه و قضی فهذا آخر كلام سمع منه رضی الله عنه و ارضاه: خدا را امری است باید آن را با تمام برساند، این را گفت و وفات كرد و این آخر كلام او بود كه از وی شنیده شد، خداوند از او راضی باشد و راضی كند او را. این توقیع شریف منافات ندارد با حكایات بسیاری كه دلالت دارند بتشرف بعضی از مومنین در زمان غیبت كبری بحضور حضرت بقیه الله صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و درك فیوضات از محضر مقدس آن بزرگوار. علامه مجلسی علیه الرحمه در بحارالانوار ج 52 در باب من ادعی الرویه ص 151 فرماید: بیان لعله محمول علی من یدعی المشاهده مع النیابه و ایصال الاخبار من جانبه علیه السلام الی الشیعه مثال السفراء شاید آن (یعنی ادعای رویت كه ممنوع است) محمول است بر كسی كه ادعای مشاهده كند با نیابت خاصه و رسانیدن اخبار بشیعه مثل سفراء زمان غیبت صغری.
[ صفحه 36]