کد مطلب:2763 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:312

چکیده
1. كلمه ارجاء دو معنی دارد: تاءخیر انداختن و امید دادن . اطلاق این نام به معنای نخست بر گروهی خاص به دلیل آن است كه آنها رتبه عمل رامؤ خر از رتبه ایمان و خارج از آن دانستند، و اطلاق آن به معنای دوم به این دلیل بود كه آنها به گناهكاران امید بخشیده شدن می دادند، چون معصیت را برای ایمان مضر نمی دانستند.

2. مرجئه به چندین فرقه و مذهب مختلف اطلاق شده كه برخی جنبه سیاسی و برخی جنبه كلامی دارند.

3. اولین گروه از مرجئه در قرن اول هجری در جریان شورش بر علیه عثمان پیدا شدند كه می گفتند قضاوت در باره حق و باطل بودن عثمان و علی علیه السلام را باید تا روز قیامت به تاءخیر انداخت . این اعتقاد آنها در مقابل این اعتقاد خوارج نخستین است كه علی علیه السلام و عثمان را كافر می دانستند.

4. گروه دیگری از مرجئه كه در اصل گروهی سیاسی بودند قائل به تبعیت از حاكم وقت ولو معاویه و یزید بودند و همه اهل قبله را مؤ من و مسلمان می دانستند و خواهان قطع جنگ و خونریزی بودند.

5. به دنبال این عقاید سیاسی ، برخی برای توجیه دینی ارجاء سیاسی به فكر یافتن مبانی كلامی آن بر آمدند و به این ترتیب ارجاء كلامی پیدا شد. آنها رتبه عمل را متاءخر از ایمان می دانستند.

6. همانند مقابله مرجئه با خوارج در آرای سیاسی ، در آرای كلامی هم مرجئه در نقطه مقابل خوارج قرار دارند. عقاید كلامی این دو گروه ، بیان دو نقطه افراط و تفریط در باب ایمان و كفر است . یكی فاسق را كافر و مستحق قتل می داند و دیگری ایمان او را مساوی ایمان انبیا و اولیا و صالحین می داند.