کد مطلب:27783 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:276
علّامه امینی درباره محلّ تولّد امام و این فضیلت بی بدیل می گوید: این، حقیقتی آشكار است كه فریقین در اثبات آن، متّفق اند واحادیث آن، متواتر و كتاب ها از آن، لبریز است. از این رو، به پراكنده گویی های یاوه سرایان، اهمّیتی نمی دهیم، پس از آن كه گروهی از بزرگان و سرشناسان هر دو فرقه (شیعه واهل سنّت) به متواتر بودن روایات این یادگار تاریخی تصریح كرده اند.[5]. 18. المستدرك علی الصحیحین: گزارش های متواتر، دلالت دارند كه فاطمه بنت اسد، امیر مؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام را در درون كعبه به دنیا آورد.[6]. 19. روضة الواعظین - به نقل از جابر بن عبد اللَّه انصاری -: از پیامبر خدا درباره میلاد امیر مؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام پرسیدم. فرمود: «آه، آه! از بهترین مولود پس از من پرسیدی كه بر سنّت مسیح تولّد یافت. خدای تبارك و تعالی، من و علی را از یك نور آفرید... سپس از صُلب آدم، در اصلاب پاك به رَحِم های پاكیزه انتقال یافتیم. پس پیوسته این گونه بودیم تا خدای تبارك و تعالی، مرا از پشت پاك عبداللَّه بن عبد المطّلب پدیدار ساخت و به بهترین رَحِم، یعنی رَحِم آمنه سپرد. سپس خدای تبارك و تعالی، علی را از پشت پاك ابوطالب پدیدار ساخت وآن را به بهترین رَحِم، یعنی رَحِم فاطمه بنت اسد سپرد».[7]. 20. الإرشاد: [علی علیه السلام] در روز جمعه، سیزدهم رجب، سی سال پس از عام الفیل، در مكّه و درون خانه حرمتدار خدا متولّد شد و جز او هیچ مولودی، نه پیش از او و نه پس از او، در خانه خدای متعال متولّد نشد و این، از گرامیداشت خدای متعال نسبت به او و بزرگداشت جایگاهش بود.[8]. 21. علل الشرائع - به نقل از سعید بن جبیر -: یزید بن قَعنَب می گوید كه من با عباس بن عبدالمطّلب و گروهی از قبیله عبدالعُزّی، روبه روی كعبه نشسته بودم كه ناگاه، فاطمه بنت اسد، مادر امیر مؤمنان جلو آمد. او در ماه نهم بارداری به علی علیه السلام بود و درد زایمانش آغاز شده بود. پس گفت: پروردگارا! من به تو و پیامبران و كتاب های آمده از سوی تو، ایمان دارم و سخن جدّم ابراهیم خلیل را تصدیق می كنم و این كه او خانه كُهن و آزاد را ساخت. پس به حقّ بنا كننده این خانه و به حقّ فرزندی كه در شكم دارم، زایمانم را بر من آسان گردان! [یزید بن قعنب می گوید:] پس دیدیم كه پشت كعبه باز شد و فاطمه، داخل شد و از چشمان ما پنهان گشت و دیوار كعبه به هم برآمد. خواستیم قفل در را بگشاییم؛ اما گشوده نشد. پس دانستیم كه این، امری از امور خدای متعال است. سپس فاطمه پس از چهار روز بیرون آمد، در حالی كه علی علیه السلام را در دست داشت. سپس گفت: من بر همه زنان پیش از خود، برتری یافتم؛ چون آسیه دختر مزاحم، خدا را پنهانی در جایی عبادت كرد كه خدا عبادت در آن جا را جز از روی اضطرارْ دوست نمی دارد، و مریم دختر عمران، درخت خشك خرما را تكان داد تا از آن، خرمای تازه بخورد، و من به درون خانه حرمتدار خدا رفتم و از میوه ها و روزی های بهشتی خوردم.[9]. 22. امام باقرعلیه السلام - به نقل از امام زین العابدین علیه السلام -: با پدرم نشسته بودیم و قبر جدّمان را زیارت می كردیم و زنان فراوانی هم آن جا بودند كه یكی از آنان به ما رو آورد. من از او پرسیدم: «تو كیستی، خدایت بیامرزاد؟». گفت: من زیده دختر قریبة بن عجلان از قبیله بنی ساعده هستم. به او گفتم: «آیا چیزی داری كه برای ما بازگویی؟». گفت: به خدا سوگند، آری! مادرم امّ عُماره، دختر عباده، پسر نضله، پسر مالك، پسر عجلان ساعدی برایم گفت: روزی در میان زنان عرب بودم كه ابوطالب، دل تنگ و غمین به آنان روی آورد. پس به او گفتم: ای ابوطالب! در چه حالی؟ گفت: فاطمه بنت اسد، در اوج درد زایمان است. سپس دستانش را بر صورتش نهاد. در این میان، محمّدصلی الله علیه وآله آمد و به ابوطالب فرمود: «ای عمو! تو را چه می شود؟». گفت: فاطمه بنت اسد، از درد زایمان ناله می كند. پس محمّدصلی الله علیه وآله دست ابوطالب را گرفت و به همراه فاطمه به كعبه آورد و فاطمه را بر درِ كعبه نشانْد و فرمود: «با اتّكا به نام خدا بنشین». پس دردش گرفت و پسری خندان و نظیف و پاكیزه به دنیا آورد كه به زیبایی اش ندیده ام. پس ابوطالب او را «علی» نامید و پیامبرصلی الله علیه وآله او را تا خانه فاطمه برد. [علی بن حسین علیه السلام فرمود:] «به خدا سوگند، تاكنون چیزی نشنیده ام، مگر آن كه این [سخن] از آن، نیكوتر بود».[10]. 23. شرح نهج البلاغة: روایت شده سالی كه علی علیه السلام در آن متولّد شد، همان سالی است كه رسالت پیامبر خدا آغاز شده است و از سنگ ها و درختان، ندا می شنیده، و پرده از چشمانش كنار رفته و نورها و اشخاصی را دیده، بی آن كه طرفِ صحبت آنها شود؛ و این سال، همان سالی است كه او به خلوت گزینی و گسستن و عزلت در كوه حرا آغاز كرد و پیوسته به آن می رفت تا رسالتش آشكار و وحی بر او نازل شد. پیامبر خدا، آن سال را به خاطر ولادت علی علیه السلام در آن، خجسته می داشت و آن را سال خیر و سال بركت می نامید و در شب ولادت علی علیه السلام كه در آن، نشانه هایی از كرامت ها و قدرت الهی را مشاهده كرد كه پیش از آن هرگز ندیده بود، به خانواده اش چنین گفت: «بی گمان، امشب فرزندی برای ما به دنیا می آید كه خداوند، به خاطر او درهای فراوانی از نعمت و رحمت بر ما می گشاید». و همان گونه بود كه پیامبر - كه درودهای خداوند بر او باد -، فرمود. بی گمان، او (علی علیه السلام) یاور و پشتیبان و زداینده اندوه از چهره پیامبرصلی الله علیه وآله بود و با شمشیر او دین اسلام، پایدار ماند و ستون هایش استوار و زمینه اش هموار گشت.[11]. 24. دیوان السید الحمیری - از قصیده اش در ولادت امیرمؤمنان -: [مادرش] او را در حرم و مأمن الهی به دنیا آورد در خانه خدا، آن جا كه صحن خانه و مسجدالحرام قرار دارد. [مادرِ] سپیدروی و پاكیزه لباس و بزرگوار مادر، پاك و زاده و زادگاهش نیز پاك. در شبی كه ستاره های بدشگونش ناپیدا بودند و با ماه نورافشانِ خوش شگون پدیدار آمد. كسی چون او در پارچه قابله ها پیچیده نشد جز پسر آمنه، محمّدِ پیامبر.[12].
امام علی علیه السلام، در روز جمعه،[1] سیزدهم ماه رجب،[2] سی سال پس از عام الفیل[3] در درون كعبه،[4] دیده به جهان گشود.
و در سال ولادتش گفته های دیگری نیز هست، از جمله: «دوازده سال پیش از بعثت» (یعنی 28 سال پس از عام الفیل) و از جمله: «پیامبرصلی الله علیه وآله مبعوث شد و علی علیه السلام هفت ساله بود». در این روایت، «هشت ساله» نیز آمده است و از جمله: »29 سال پس از عام الفیل» نیز گفته اند.